– udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo
– udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo
– przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji),
jeżeli:
– wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki – w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.
W przypadku powyższego ograniczenia w zaliczaniu odsetek od pożyczek do kosztów podatkowych pojawia się pytanie czy dotyczy ono wyłącznie odsetek wypłacanych podmiotowi powiązanemu czy też również odsetek naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania, które odnoszone są w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne. Stanowiska w tej kwestii nie są jednolite, jednak moim zdaniem biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, należy uznać, że dotyczy ono obu przypadków. W myśl wspomnianego artykułu kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 – a zatem należy uznać, że również z uwzględnieniem przepisów dotyczących cienkiej kapitalizacji, pomimo, że literalnie brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 przewiduje zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów „odsetek”, a nie „odpisów amortyzacyjnych”. Takie podejście do analizowanego zagadnienia potwierdza m.in. wyrok WSA w Gliwicach z 14.09.2010 r. (sygn. akt I SA/Gl 472/10) oraz WSA we Wrocławiu z 9.11.2010 r. (sygn. akt I SA/Wr 1191/10).