1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
Trudnością, która pojawia się przy stosowaniu powyższego przepisu jest kwestia wliczania samego okresu wypowiedzenia do stażu pracy, który to stanowi podstawę określenia długości tego okresu wypowiedzenia. Na przykład, jeżeli pracodawca dokonuje skutecznie wypowiedzenia umowy na czas nie określony pod koniec szóstego miesiąca trwania umowy i koniec okresu wypowiedzenia przypada na datę po upływie szóstego miesiąca, to powstaje pytanie który okres wypowiedzenia powinien być brany pod uwagę: 2 tygodnie czy 1 miesiąc. W momencie dokonania wypowiedzenia pracownik nie osiągnął jeszcze przecież stażu co najmniej 6 miesięcy.
Wątpliwości interpretacyjne zostały wyjaśnione w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W uchwale z dnia 4 kwietnia 1974 roku (sygnatura I PZP 33/78) wskazano, że do okresu zatrudnienia, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony wlicza się okres wypowiedzenia tej umowy. Oznacza to, że jeżeli pracodawca dokonuje wypowiedzenia przed upływem 6 miesięcy oraz termin wypowiedzenia przypada już w 7 miesiącu, to należy stosować dłuższy okres wypowiedzenia, bo pracownik osiągnął staż, co najmniej 6 miesięczny u danego pracodawcy. Zasada powyższa została doprecyzowana w kolejnym orzeczeniu, gdzie wskazano, że o długości okresów wypowiedzenia decyduje okres zatrudnienia u danego pracodawcy, liczony od dnia zawarcia umowy o pracę do daty jej rozwiązania z upływem okresu wypowiedzenia (SN z dnia 11 maja 1999 r. ; sygnatura I PKN 34/99).
