Wartość końcowa wartości niematerialnej jest szacowaną kwotą, jaką jednostka przewiduje otrzymać obecnie za zbycie składnika wartości niematerialnych, po uwzględnieniu szacowanych kosztów związanych ze zbyciem aktywa, przed zakończeniem okresu jego ekonomicznie uzasadnionego okresu użytkowania.
Jednak, inaczej jak w przypadku rzeczowych aktywów trwałych, wartość końcową wartości niematerialnych o określonym okresie użytkowania przyjmuje się w wartości zero, chyba że:

a) strona trzecia zobowiązała się do zakupu składnika aktywów w momencie zakończenia jego okresu użytkowania; lub
b) istnieje aktywny rynek na dany składnik aktywów oraz: (i) wartość końcową można ustalić poprzez odniesienie do tego rynku; oraz (ii) prawdopodobne jest, że taki rynek będzie istniał w momencie zakończenia okresu użytkowania składnika aktywów.

W związku z restrykcyjną definicją aktywnego rynku wydaje się mało prawdopodobne w praktyce, że w przypadku braku zobowiązania strony trzeciej do zakupu wartości niematerialnej w momencie zakończenia jego okresu użytkowania jednostka będzie w stanie udowodnić wartość końcową w wartości innej niż zero. Wartość końcowa różna od zera oznacza, że jednostka przewiduje zbycie składnika wartości niematerialnych przed zakończeniem okresu jego ekonomicznie uzasadnionego okresu użytkowania.

Wartość końcową szacuje się z zastosowaniem dominujących na dzień nabycia składnika aktywów cen sprzedaży podobnego składnika aktywów, który osiągnął koniec przewidywanego okresu użytkowania i funkcjonował w podobnych warunkach do warunków, w jakich użytkowany będzie dany składnik. Jeżeli strona trzecia jest zobowiązana do nabycia składnika aktywa po zakończeniu jego okresu użytkowania, wartość końcową stanowić będzie kwota płatności bez uwzględnienia skutków przyszłej inflacji. Kwota wartości końcowej musi bazować na obecnych cenach. Oznacza to, że wartość ta uwzględnia wzrost o inflację od dnia nabycia aktywa, ale nie uwzględnia skutków inflacji oczekiwanej w przyszłości.

Wartość końcową weryfikuje się co najmniej na koniec każdego roku obrotowego. Zmianę wartości końcowej składnika aktywów ujmuje się jako zmianę wartości szacunkowych zgodnie z MSR 8. Z uwagi na to, że MSR 38 zakłada zerową wartość końcową wartości niematerialnych poza dwoma sytuacjami opisanymi powyżej, zmiany wartości szacunkowych wartości końcowej wystąpią jedynie w przypadku zastosowania ww. wyjątków.

Wartość końcowa składnika wartości niematerialnych może zwiększyć się do poziomu równego lub większego niż wartość bilansowa tego składnika aktywów. W takim wypadku odpis amortyzacyjny wynosi zero, chyba że wartość końcowa składnika zmniejszy się w kolejnych okresach sprawozdawczych do poziomu poniżej jego wartości bilansowej.