Poza wymogami formalnymi, muszą charakteryzować się dokładnością, sumiennością oraz starannością w wykonywaniu codziennych obowiązków, które muszą być wykonywane systematycznie. W okresie przygotowywania sprawozdania finansowego pojawia się szereg dodatkowych obowiązków, które wymagają jeszcze większej staranności oraz kompleksowego rozwiązywania problemów. Jednakże nie należy uważać tych obowiązków za niemożliwe do spełnienia w pracy każdego księgowego zawsze można wyszukać pewnych uproszczeń. Regulacją ustawową zawierającą tego typu wsparcie jest zawarta w ustawie o rachunkowości zasada istotności, która w jednostkach sektora finansów publicznych jest znacząco ograniczona.
Kluczowym aspektem pracy księgowego wynikającym z zasady istotności jest możliwość stosowania uproszczeń pod warunkiem, ze sytuacja taka nie zniekształci znacząco sytuacji finansowej, majątkowej lub wyniku finansowego jednostki w przygotowywanym sprawozdaniu finansowym. Wśród operacji wynikających z zasady istotności można wymienić:
- stosowanie zaokrągleń w procesie rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych,
- drobne kompensaty w przypadku należności i zobowiązań wobec tego samego podmiotu,
- zaniechanie egzekucji niewielkich kwot należności, zwłaszcza w przypadku, gdy kwota należności koszty egzekucji (np. jest mniejsza od kosztu przesyłki poleconej),
- uproszczenia ewidencyjne w zakresie ewidencji drobnych środków trwałych i wyposażanie (bezpośredni odpis w koszty).
- tworzenie rezerw na zobowiązania przekraczające minimalny próg istotności itp.
Wiele regulacji wynikających z zasady istotności zawartych jest w szczególnych zasadach rachunkowości dedykowanych różnym typom jednostek sektora finansów publicznych. Najwięcej tych uproszczeń zaobserwować można w regulacjach dotyczących rachunkowości placówek. Dodatkowym uproszczeniem są zasady tworzenia odpisów aktualizujących należności w jednostkach budżetowych itp. Niestety jednostki sektora finansów publicznych nie mają znaczącej swobody w stosowaniu zasady istotności w stosunku do „typowych” podmiotów gospodarczych. Jako najważniejsze ograniczenie należy wymienić problem przestrzegania przepisów związanych z dyscypliną finansów publicznych.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej ze zm.
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej ze zm.
zobacz również:
