Metry czy procent

Sprawa dotyczyła spółki, która we wrześniu 2021 r. wystąpiła o interpretację przepisów o podatku od nieruchomości. We wniosku o interpretację indywidualną wskazała, że posiada m.in. zakład produkcyjny i planuje budowę instalacji fotowoltaicznej o mocy ok. 10 MW na jego terenie. Instalacja ma składać się z pojedynczych paneli połączonych ze sobą elektrycznie i zamontowanych na konstrukcji stalowej, co w razie potrzeby umożliwi wymontowanie. Prąd z farmy będzie zużywany na potrzeby wewnętrzne zakładu, a ewentualne nadwyżki zostaną sprzedane do sieci publicznej.

Spółka tłumaczyła, że planuje montaż kilku kontenerowych stacji transformatorowych wolnostojących – w obudowie betonowej lub stalowej – które będą zawierać główne elementy systemu elektroenergetycznego służącego do wyprowadzenia energii produkowanej przez farmę. Chciała m.in. potwierdzenia, że stacje transformatorowe, tj. budynek wraz ze wszystkimi znajdującymi się w nim urządzeniami technicznymi, podlegają opodatkowaniu stawką podatku uzależnioną od zajmowanej powierzchni.

Wójt gminy na takie rozwiązanie się nie zgodził. Uznał, że budynek należy traktować odrębnie i wraz z instalacją służącą jego funkcjonowaniu jak oświetlenie czy ogrzewanie opodatkować według powierzchni. Jednak same stacje transformatorowe, rozdzielnie i inne urządzenia techniczne niezbędne do funkcjonowania instalacji fotowoltaicznej jego zdaniem jako budowle łącznie z całą infrastrukturą energetyczną powinny być opodatkowane według stawki procentowej od ich wartości – konkretnie 2 proc.

Spółka zaskarżyła taką wykładnię, ale w pierwszej instancji przegrała. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył, że od 29 czerwca 2015 r. z definicji obiektu budowlanego zawartej w art. 3 pkt 1 prawa budowlanego wyłączono „urządzenia techniczne”, z którymi obiekt budowlany ma stanowić „całość techniczno-użytkową”. Jednak w ocenie sądu pomimo zmiany definicji nie ma podstaw do twierdzenia, że aktualnie w przypadku budowli instalacje te nie podlegają już opodatkowaniu.

Indywidualna ocena

Inaczej do sprawy podszedł dopiero NSA. Po szczegółowej analizie przepisów i orzecznictwa uznał, że kluczowe dla sporu jest ustalenie, jak, tj. z czym, stacje transformatorowe zostały powiązane funkcjonalnie. Ich kwalifikacja do urządzeń budowlanych w rozumieniu przepisów podatkowych i budowlanych możliwa będzie bowiem jedynie wówczas, gdy potwierdzone zostanie, że zapewniają one możliwość użytkowania obiektu budowlanego spełniającego zarówno kryteria budowli z prawa budowlanego, jak i podatkowego. I choć instalacja fotowoltaiczna jest budowlą w myśl prawa budowlanego, to należy ją inaczej postrzegać na gruncie podatkowym. Panele fotowoltaiczne i falowniki – w świetle standardów interpretacyjnych wyznaczonych wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego (sygn. P 33/09) – nie zostały uznane za budowle, a w konsekwencji nie objęto ich zakresem podatku od nieruchomości. Panele fotowoltaiczne wraz z falownikami stanowią kluczowe elementy instalacji, a stacje transformatorowe wraz z nimi to część zamkniętego zespołu prądotwórczego. Zdaniem NSA stacje zapewniają więc możliwość użytkowania pozostałych elementów zespołu, zgodnie z ich przeznaczeniem, a nie części budowlanej tej instalacji.

NSA wytknął fiskusowi, że de facto potwierdził, iż z perspektywy podatkowej części budowlane instalacji fotowoltaicznej oraz panele i falowniki stanowią odrębne obiekty, z których tylko pierwszy kwalifikowany jest do budowli objętych podatkiem od nieruchomości. Skoro panele fotowoltaiczne oraz falowniki nie są traktowane jako budowla – z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 3 pkt 3 prawa budowlanego – to powiązane z nimi użytkowo stacje transformatorowe, tworząc razem zespół prądotwórczy, nie mogą zostać uznane za urządzenia budowlane.

Wyrok jest prawomocny.