W praktyce wskazywane jest na dwa rodzaje nettingu:
1) netting bilateralny – kompensata należności i zobowiązań pomiędzy dwoma pomiotami powiązanymi,
2) netting multilateralny – kompensata należności i zobowiązań pomiędzy wieloma podmiotami powiązanymi.
Istotą nettingu jest fakt, iż na podstawie wyliczonych kwot transferów nettingowych, na koniec danego cyklu nettingowego, dokonywane są transfery środków pomiędzy centrum nettingowym – wydzieloną jednostką organizacyjną (np. w spółce – matce, wydzielonej spółce odpowiedzialnej za zarządzanie finansami grupy, wspólnym centrum usług), podległą organizacyjnie jednostce zarządzania gotówką w grupie (ewentualnie bezpośrednio jednostce zarządzania skarbem w grupie), odpowiedzialną za netting – a spółkami biorącymi w nim udział.
Jak wynika z powyższego, netting charakteryzuje się następującymi cechami:
- występują co najmniej dwa podmioty w ramach grupy kapitałowej,
- podmioty te są wobec siebie zarówno dłużnikami jak i wierzycielami,
- wierzytelności są wymagalne w dniu dokonania kompensaty,
- kompensowane wierzytelności umarzają się do wierzytelności niższej (net amount).
Zaznaczyć trzeba, iż netting nie jest tożsamy z cash- poolingiem. W przypadku, nettingu nie dochodzi do transferu środków pieniężnych. Natomiast w ramach cash-pooligu tak. Cash poooling to umowa o wspólnym zarządzaniu płynnością finansową lub umowa konsolidacji rachunków bankowych – usługa finansowa umożliwiająca wzajemne bilansowanie sald rachunków spółek należących do tej samej grupy kapitałowej. Zgromadzoną kwotą zarządza uczestnik wiodący.