W przypadku inwentaryzacji drogą spisu z natury, które stosuje się do rzeczowych składników aktywów oraz do gotówki w kasie – zasady inwentaryzacji w niczym nie odbiegają od standardowej procedury inwentaryzacyjnej dedykowanej jednostkom usługowo – handlowym. Ustawa o rachunkowości zawiera ściśle określone przepisy regulujące zasady przeprowadzania inwentaryzacji aktywów obrotowych. Inwentaryzacja może być prowadzona różnymi wypracowanymi przez praktykę metodami.
W przypadku środków pieniężnych w kasie oraz rzeczowych składników obrotowych, zgodnie z artykułem 26 ustawy o rachunkowości, inwentaryzacji dokonuje się metodą spisu z natury. Niektóre składniki aktywów obrotowych (należności wątpliwe) inwentaryzowane są metodą weryfikacji poprzez porównanie zapisów księgowych z dokumentami. W identyczny sposób inwentaryzuje się zwykła należności budżetowe, w których dłużnikiem są osoby fizyczne (osoby fizyczne nie mają obowiązku stosowania ustawy o rachunkowości oraz zapoznania się z ideą potwierdzania salda).
Jednak w przypadku zarówno należności budżetowych jak również aktywów finansowych powierzonych obcym jednostkom (najczęściej bankom) należy inwentaryzować metodą potwierdzenia salda. Idea potwierdzenia salda polega na przesłaniu przez stronę wykazującą w swoich księgach należności ściśle sformalizowanego pisma zawierającego podstawowe informacje o jednostce, kwocie należności oraz podstawie prawnej tejże należności (umowa sprzedaży usług, umowa rachunku bankowego). Inicjacja potwierdzenia salda ciąży na wierzycielu za wyjątkiem aktywów finansowych zdeponowanych w bankach polega na wygenerowaniu wyciągu bankowego mającego charakter potwierdzenia salda (jego postać najczęściej ustalana jest w umowie rachunku bankowego lub innych usług bankowych).
Inwentaryzację aktywów obrotowych przeprowadza się co najmniej na ostatni dzień roku obrotowego. Obowiązek ten dotyczy również materiałów, które odpisywane są jednorazowo w koszty (w momencie zakupu), jednak nie zostały w całości zużyte. Wyjątek stanowią rzeczowe składniki aktywów obrotowych przechowywane w miejscach strzeżonych (właściwie zabezpieczonych), w takim przypadku można dokonywać procesu ich inwentaryzacji co dwa lata.
Podstawa prawna:
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
zobacz również:
