Kryptowaluty doczekały się swojej definicji legalnej. Przyjęta przez Senat bez poprawek ustawa z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu definiuje w art. 2 pkt 19 walutę wirtualną.
Zgodnie z definicją rozumie się przez nią zbywalne prawo podmiotowe o charakterze majątkowym, zapewniające możliwość korzystania z jednostek walut wirtualnych zgodnie z zasadami przewidzianymi dla danego rodzaju waluty wirtualnej, które nie jest prawnym środkiem płatniczym ani pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, ani też instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, ale może zostać przeniesione na inną osobę w systemie teleinformatycznym albo poza nim.
Użyte pojęcie jest dosłownym tłumaczeniem pojęcia „virtual currencies” stosowanego przez FATF dla określenia walut niebędących prawnymi środkami płatniczymi i obejmującego zarówno kryptowaluty (takie jak np. Bitcoin, Monero, Litecoin itp.), jak również scentralizowane waluty wirtualne (takie jak np. WebMoney czy PerfectMoney). Zgodnie z klasyfikacją FATF „virtual currencies” wraz z e-money należą do tzw. „digital currencies”. Pojęcie „virtual currencies” zostało zastosowane też w projekcie Dyrektywy zmieniającej Dyrektywę 2015/849.
Wprowadzenie do systemy prawnego definicji waluty wirtualnej nie powinno zmienić sposobu rozliczania dochodów uzyskanych z obrotu kryptowalutą. W dalszym ciągu na gruncie podatku dochodowego będzie to dochód ze źródła prawa majątkowe opodatkowany wg skali podatkowej stawką 18% lub 32%.
