Jednostka klasyfikuje wyceny wartości godziwej posługując się hierarchią wartości godziwej, która uwzględnia istotność danych wejściowych do wyceny. Hierarchię wartości godziwej tworzą następujące poziomy:

• ceny notowane (nieskorygowane) z aktywnych rynków dla identycznych aktywów lub zobowiązań (Poziom 1/ metoda 1),
• dane wejściowe inne niż ceny notowane zaliczane do Poziomu 1, które są obserwowalne dla składnika aktywów lub zobowiązań w sposób bezpośredni (tj. jako ceny) lub pośrednio (tj. bazujące na cenach) (Poziom 2/ metoda 2) oraz
• dane wejściowe do wyceny składnika aktywów lub zobowiązań, które nie są oparte na możliwych do zaobserwowania danych rynkowych (dane wejściowe nieobserwowalne) (Poziom 3/metoda 3).

Par 27B MSSF 7 nakazuje aby w sprawozdaniu z sytuacji finansowej dla każdej klasy instrumentów finansowych wycenianych według wartości godziwej jednostka ujawniała:

• poziom w hierarchii wartości godziwej, do którego zaklasyfikowano poszczególne wyceny wartości godziwej, dokonując podziału wycen wartości godziwej zgodnie z poziomami zdefiniowanymi w paragrafie 27A,
• wszelkie istotne przesunięcia między Poziomem 1 i Poziomem 2 hierarchii wartości godziwej oraz przyczyny tych przesunięć. Przesunięcia do każdego z poziomów ujawnia się i omawia oddzielnie od przesunięć z każdego z poziomów. Dla tych potrzeb istotność [przesunięcia] ocenia się poprzez pryzmat rachunku zysków i strat oraz aktywów lub zobowiązań ogółem,
• dla wycen wartości godziwej zaliczanych do Poziomu 3 hierarchii wartości godziwej, uzgodnienie pomiędzy bilansem otwarcia a bilansem zamknięcia, ujawniając odrębnie zmiany w ciągu okresu.

Jednostka prezentuje ujawnienia o charakterze ilościowym w formie tabelarycznej, chyba że inna forma prezentacji jest bardziej odpowiednia.

Warto podkreślić, iż metoda 2: wycena mark-to-model dotyczy liniowych i nieliniowych instrumentów pochodnych rynku stopy procentowej i wymiany walut (w tym transakcji terminowych na papiery wartościowe oraz niepłynnych papierów skarbowych lub banku centralnego). Z kolei metoda 3: wycena mark-to-model z częściową parametryzacją modelu na podstawie estymowanych czynników ryzyka dotyczy instrumentów po¬chodnych na nieaktywnym rynku (głównie opcji na instrumenty rynków kapitałowych lub towarowych), niekwotowanych korporacyjnych i komunalnych papierów wartościowych, oraz instrumentów pochodnych, dla których dokonano korekty wartości godziwej o odpisy z tytułu ryzyka kredytowego.

Stan na dzień 31 grudnia 2010 roku