Zasady klasyfikacji wg MSR 39 – co zostanie zmienione
Obecnie obowiązują cztery kategorie przewidziane dla aktywów i dwie dla zobowiązań finansowych.
Pierwsza z nich obejmująca zarówno aktywa finansowe, jak i zobowiązania finansowe to składniki wyceniane w wartości godziwej przez wynik finansowy. Ujmujemy tu składniki, które zostały zaklasyfikowane jako przeznaczony do obrotu albo te, które przy początkowym ujęciu zostały wyznaczone przez jednostkę jako wyceniane według wartości godziwej przez wynik finansowy.
Przypomnijmy, iż składnik aktywów finansowych lub zobowiązanie finansowe klasyfikuje się jako przeznaczony do obrotu, jeśli:
1) został nabyty lub zaciągnięty głównie w celu sprzedaży lub odkupienia w bliskim terminie;
2) w momencie początkowego ujęcia stanowi część portfela określonych instrumentów finansowych, którymi zarządza się łącznie i dla których istnieje potwierdzenie aktualnego faktycznego trybu generowania krótkoterminowych zysków lub
3) jest instrumentem pochodnym (z wyjątkiem instrumentu pochodnego będącego kontraktem gwarancji finansowych lub wyznaczonym i efektywnym instrumentem zabezpieczającym).
Natomiast tzw. opcja wyceny przez wynik finansowy jest możliwa gdy takie podejście eliminuje lub znacząco zmniejsza niespójność w zakresie wyceny lub ujmowania (określaną czasami jako „niedopasowanie księgowe”), która w przeciwnym razie powstałaby z powodu innego sposobu wyceny aktywów lub zobowiązań bądź innego ujęcia związanych z nimi zysków lub strat; lub grupa aktywów finansowych, zobowiązań finansowych lub obu tych kategorii jest zarządzana, a jej wyniki oceniane w oparciu o wartość godziwą, zgodnie z udokumentowanymi zasadami zarządzania ryzykiem lub strategią inwestycyjną, natomiast informacje na temat grupy są na tej podstawie przekazywane wewnątrz jednostki kluczowym członkom kierownictwa (zgodnie z definicją zawartą w MSR 24 Ujawnianie informacji na temat podmiotów powiązanych (zaktualizowanym w 2003 r.), na przykład zarządowi jednostki lub dyrektorowi wykonawczemu.
