Zastąpi ona obowiązujące dziś kategorie aktywa utrzymywane do terminu wymagalności i pożyczki i należności oraz niewskazaną wprost kategorię pozostałych zobowiązań finansowych.

Przypomnijmy, że inwestycje utrzymywane do terminu wymagalności są to aktywa finansowe niebędące instrumentami pochodnymi, z ustalonymi lub możliwymi do określenia płatnościami oraz o ustalonym terminie wymagalności, względem których jednostka ma stanowczy zamiar i jest w stanie utrzymać w posiadaniu do upływu terminu wymagalności (szczegółowe wytyczne zawiera tu załącznik A MSR 39 paragrafy OS16–OS25). Natomiast pożyczki i należności są aktywami finansowymi niebędącymi instrumentami pochodnymi, z ustalonymi lub możliwymi do określenia płatnościami, które nie są kwotowane na aktywnym rynku, inne niż:

• aktywa finansowe, które jednostka zamierza sprzedać natychmiast lub w bliskim terminie, które kwalifikuje się jako przeznaczone do obrotu, i te, które przy początkowym ujęciu zostały wyznaczone przez jednostkę jako wyceniane według wartości godziwej przez wynik finansowy;
• aktywa finansowe wyznaczone przez jednostkę przy początkowym ujęciu jako dostępne do sprzedaży; lub
• aktywa finansowe, których posiadacz może nie odzyskać zasadniczo pełnej kwoty inwestycji początkowej z innego powodu niż pogorszenie obsługi kredytu, które kwalifikuje się jako dostępne do sprzedaży.

Nabyte udziały w portfelu aktywów niebędących pożyczkami i należnościami (np. udziały w funduszach powierniczych lub podobnych) nie są pożyczkami i należnościami.

W przyszłości jednostka będzie zaliczała instrument finansowy do wycenianych według skorygowanego kosztu jeżeli spełniać będzie on następujące warunki:

• przyjęty model biznesowy zakłada utrzymanie składnika aktywów  w celu gromadzenia przepływów pieniężnych wynikających z umowy oraz
• przepływy pieniężne wynikające z umowy dotyczącej danego instrumentu obejmują wyłącznie wypłaty kapitału i odsetek.

Co oznaczają te warunki? Celem modelu biznesowego jednostki jest utrzymanie składnika aktywów finansowych celem uzyskania umownych przepływów pieniężnych. Oznacza to, iż w przypadku instrumentu dłużnego jednostka nie ma zamiaru go sprzedać przed umownym terminem wymagalności w celu realizacji zmian jego wartości godziwej, tylko właśnie oczekuje spłaty. Z kolei Test charakterystyki umownych przepływów pieniężnych oznacza, iż warunki umowne danego składnika aktywów finansowych powodują powstanie w określonych terminach przepływów pieniężnych, na które składają się wyłącznie spłaty rat kapitału i odsetek od niespłaconej kwoty kapitału. Oba te warunki powinny być spełnione łącznie, aby móc wyceniać instrument finansowy wg. zamortyzowanego kosztu.

Podsumowując należy zaznaczyć, iż od 2015 roku istnieć będą dwie kategorie dla aktywów finansowych zamiast dotychczasowych dwóch. Podstawową zasadą będzie wycena z odnoszeniem skutków na wynik finansowy, przy czym będzie istniała opcja wyboru wyceny przez inne całkowite dochody. Zasady klasyfikacji zobowiązań finansowych nie ulegną zmianie.
W rezultacie w niektórych przypadkach wprowadzenie MSSF 9 spowoduje zwiększenie, w innych zaś zmniejszenie liczby aktywów wycenianych w wartości godziwej.