Stawka zależna od powierzchni lokalu
Z dniem 1 stycznia 2008 r. do ustawy o VAT wprowadzono limity w zakresie stosowania stawki preferencyjnej przy sprzedaży m. in. lokali mieszkalnych. W przypadku bowiem lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m. kw. stawkę 8 % można zastosować tylko do tej części mieszkania, która odpowiada 150 m. kw., natomiast część powierzchni użytkowej, przekraczająca 150 m. kw. opodatkowana jest stawką podstawową.1 Przepisy wydają się być dość jasne, jednak praktyka pokazuje, że wątpliwości w powyższym przypadku powstają przy określaniu powierzchni użytkowej danego lokalu. Ustawa o VAT nie zawiera definicji powierzchni użytkowej, zasadne jest zatem sięganie do aktów normatywnych, gdzie to pojęcie zdefiniowano. Okazuje się jednak, że powierzchnia użytkowa w tekstach innych aktów normatywnych nie jest określana jednolicie. Inna jest definicja powierzchni użytkowej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, inna w ustawie o własności lokali oraz w ustawie o ochronie praw lokatorów. W takim przypadku zasadne jest odnieść się do interpretacji organów podatkowych, bo to najczęściej one będą weryfikować prawidłowość sposobu ustalenia powierzchni użytkowej przez podatnika. Organy podatkowe, w przypadku braku definicji w ustawie o VAT odsyłają do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).2 Zgodnie z PKOB, całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem powierzchni elementów budowlanych m. in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów, powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych oraz powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki3…
1) Por. art. 41 ust. 12c ustawy o VAT.
2) Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 października 2011 r. (ILPP2/443-1047/11-2/MR ).
3) Por. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Z 1999 r., nr 112, poz. 1316 ze zm).