Klasyfikacja zwierząt dla celów ewidencji księgowej oraz ich wycena. Część 3 Zwierzęta jako środki trwałe

Zwierzęta zaliczane do środków trwałych

Zwierzęta, których okres używania jako hodowlanych jest dłuższy niż rok zaliczamy do środków trwałych, aczkolwiek nie jest to jedyne kryterium zaliczania zwierząt do środków trwałych. Przyjmując za podstawę art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości oraz MSR 41, należy też uwzględnić przeznaczenie zwierząt do użytku na potrzeby własne, jako pociągowych lub do rozpłodu albo w celu pozyskania z nich mleka (krowy mleczne) czy wełny (owce) w okresie dłuższym niż rok.
Zwierzęta ewidencjonowane jako środki trwałe  mogą być amortyzowane według zasad określonych w art. 32 ust. 1 ustawy o rachunkowości – metodą liniową. W tym przypadku stosuje się indywidualne stawki amortyzacyjne w proporcji do przewidywanego okresu używania poszczególnych zwierząt w latach. Do obliczenia w/w stawki stosuje się następujący wzór:

S0 = 100 : Es,

gdzie:
S0 – roczna stawka amortyzacyjna w procentach,
Es – przewidywany okres użytkowania zwierzęcia jako środka trwałego.

Przykład:

Zakładamy, iż przewidywany okres użytkowania konia wynosi 10 lat. Roczna stawka amortyzacyjna wyniesie zatem:

S0 = 100 : Es = 100 : 10 = 10%

Rozważając temat amortyzacji tego typu środków trwałych należy rozważyć kwestię czy amortyzacja powinna być dokonywana. Za nieamortyzowaniem zwierząt zaliczanych do środków trwałych przemawia fakt, iż posiadają one cechy charakterystyczne takie jak dojrzewanie, rozmnażanie, starzenie się i związana z tym konieczność zmiany przeznaczenia zwierząt. Z uwagi na fakt uciążliwe byłoby wprowadzanie tych zmian do ewidencji środków trwałych.
Również kształtowanie się w czasie wartości rynkowej zwierząt przemawia za tym by ich nie amortyzować. Wartość zwierzęcia po okresie amortyzowania może jedynie nieznacznie odbiegać od jego wartości początkowej, w której zwierze zostało wprowadzone do ewidencji bilansowej środków trwałych. Zwierzęta ze stada zaliczonego do środków trwałych mogą bowiem trafić, z powodu starzenia się bądź nabytych wad, do sprzedaży lub na ubój. Jednostka w ten sposób osiąga korzyści ekonomiczne, które niekiedy są znaczące i mogą być porównywalne z wartością początkową zwierząt w zależności od wahającej się ceny rynkowej zwierząt rzeźnych.
Z przytoczonych powyżej argumentów wynika, iż zwierząt nie należy amortyzować.

Dodaj komentarz