Przyjęcie takiego, a nie innego rozwiązania oznacza tyle, że zapisobierca windykacyjny jest ograniczony sześciomiesięcznym terminem, w ciągu którego jest uprawniony do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu zapisu windykacyjnego. Wspomniany termin zaczyna biec od momentu w którym zapisobierca dowiedział się o tytule swego powołania, a więc o treści testamentu, ustanawiającego na jego rzecz zapis windykacyjny (art. 1015 § 1 k.c. w zw. z art. 981⁵ k.c.). W przypadku upływu terminu i braku złożenia przez zapisobiercę jakiegokolwiek oświadczenia, zapis należy uznać za przyjęty. Gdyby natomiast doszło do sytuacji, w której zapisobierca, przed upływem terminu do złożenia oświadczenia umrze, nie złożywszy ów oświadczenia, może ono zostać wówczas złożone przez jego spadkobierców, bowiem należy przyjąć odpowiednie stosowanie instytucji transmisji. Trzeba jednak podkreślić, że w tym przypadku biegnący termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu bądź odrzuceniu zapisu windykacyjnego nie może skończyć się wcześniej niż termin przewidziany dla spadkobierców, w ciągu którego mogą przyjąć lub odrzucić spadek. Treścią składanego przez zapisobiercę oświadczenia może być jedynie przyjęcie bądź odrzucenie spadku, nie ma prawnej możliwości częściowego przyjęcia zapisu windykacyjnego, czego wyrazem jest norma zawarta w § 3 art. 1014 k.c. Z racji odmiennego uregulowania odpowiedzialności zapisobierców windykacyjnych za długi spadkowe, niż ma to miejsce w przypadku spadkobierców i wprowadzenia ograniczenia tejże odpowiedzialności do wartości przedmiotu zapisu windykacyjnego według stanu i cen z chwili otwarcia spadku, została wyłączona możliwość przyjęcia zapisu windykacyjnego wprost lub z dobrodziejstwem inwentarza. Tym samym zapisobierca windykacyjny nie ma możliwości regulowania swojej odpowiedzialności za długi spadkowe, bowiem jej zakres został ograniczony poprzez samą ustawę. Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu zapisu windykacyjnego nie może być oświadczeniem złożonym pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, bowiem wówczas będzie ono uznane za nieważne. Ponadto nie jest dopuszczalne odwołanie wcześniej złożonego oświadczenia o określonej treści (art. 1018 k.c. w zw. z art. 981⁵ k.c.). Oświadczenie należy złożyć bądź przed sądem bądź przed notariuszem. Należy zaznaczyć, że możliwe są dwie formy składania ów oświadczenia, mianowicie może być to forma ustna lub pisemna z podpisem urzędowo poświadczonym, złożona osobiście bądź przez ustanowionego pełnomocnika, przy czym pełnomocnictwo powinno być sporządzone na piśmie z podpisem urzędowo poświadczonym. Dokonując analizy powyższych zagadnień należy również zauważyć, że w sytuacji, gdy jedyny zapisobierca windykacyjny podejmie decyzję o odrzuceniu zapisu windykacyjnego, a spadkodawca jednocześnie nie zdecydował się na skorzystanie z instytucji przyrostu lub podstawienia, przedmiot objęty ustanowionym zapisem windykacyjnym wejdzie w skład spadku.