1) posiada złoża naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych na zasadach określonych w ustawie;
2) posiada klimat o właściwościach leczniczych potwierdzonych na zasadach określonych w ustawie;
3) na jego obszarze znajdują się zakłady lecznictwa uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego, przygotowane do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego;
4) spełnia określone w przepisach o ochronie środowiska wymagania w stosunku do środowiska;
5) posiada infrastrukturę techniczną w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej, w zakresie transportu zbiorowego, a także prowadzi gospodarkę odpadami.
Jednocześnie należy wskazać, iż status obszaru ochrony uzdrowiskowej może być nadany obszarowi, który spełnia łącznie warunki, o których mowa wyżej w punktach 1, 2, 4 i 5.
Obszary, które spełniają wszystkie warunki o których mowa w art. 34 ust. 1 Ustawy (z wyłączeniem ust. 1 pkt. 3), mają możliwość uzyskania statusu obszaru ochrony uzdrowiskowej. Decyzję o powołaniu uzdrowiska wydaje rada ministrów w drodze rozporządzenia. Na obszarze uzdrowiska lub obszarze ochrony uzdrowiskowej wydzielane są trzy strefy ochronne („A”, „B” i „C”), w których ograniczone jest prowadzenie różnego rodzaju działalności. Ustawa określa również zadania jakie nakładane są m.in. na jednostki samorządowe i rządowe (np. powoływanie i odwoływanie naczelnego lekarza uzdrowiska przez wojewodę, sporządzenie operatu uzdrowiskowego przez gminę, uchwalenie statutu uzdrowiska przez radę gminy).