Jednostki budżetowe posiadają w swoich aktywach papiery wartościowe, ale najczęściej są to akcje lub udziały najczęściej dotyczą one praw własności w innych podmiotach lub instytucjach wspomagających ich działalność. Analizując skonsolidowane sprawozdania finansowe największych i znacząco większych jednostek samorządu terytorialnego można zauważyć nową tendencję – prezentowanie w owych sprawozdaniach pozycji nieruchomości inwestycyjne.
Czym są nieruchomości inwestycyjne? Są to składniki majątku, które nie są użytkowane przez kontrolującą je jednostkę. Natomiast posiadająca nieruchomość jednostka osiąga różnego rodzaju korzyści finansowe w postaci stałych opłat. Należy jednak pamiętać, że zaliczenie składnika aktywów do nieruchomości inwestycyjnych dyskwalifikuje fakt użytkowania jej części do prowadzenia własnej działalności (np. prowadzenie działań administracyjnych jednostki). Jako nieruchomości inwestycyjne nie mogą być również wykazywane nieruchomości, które mają być w przyszłości sprzedane w ramach tzw. działalności statutowej. W przypadku gruntów, aby zostały zaliczone do nieruchomości inwestycyjnych muszą spełniać dwa wymogi: jego przeznaczenie jest nieokreślone w przyszłości (nie jest wiadome na co będzie przeznaczony) dodatkowo jego utrzymywanie związane jest z przyszłym znaczącym wzrostem wartości.
Wycena nieruchomości inwestycyjnych w księgach jednostek sektora finansów publicznych nie jest czynnością trudną. Ustawa o rachunkowości dedykuje w tym przypadku dwie kluczowe metody: cena nabycia oraz koszt wytworzenia. Podstawową metodą wyceny jest oczywiście cena nabycia, gdyż jednostki budżetowe najczęściej nabywają nieruchomości zwłaszcza budynki od podmiotów zewnętrznych. Znaczącym problemem jest jednak wycena gruntów nieodpłatnie pozyskanych w drodze decyzji administracyjnej od innych jednostek w takim przypadku należy posłużyć się metodą wyceny według wartości godziwej, która niestety nie jest łatwa do oszacowania.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
zobacz również:
