Obowiązki informacyjne związane z wypłatami wynagrodzenia za usługi o charakterze niematerialnym na rzecz zagranicznych osób prawnych

Wynikają one z pełnionej przez nich funkcji płatnika, która obejmuje obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat, zwanego potocznie podatkiem „u źródła”.
Podatku „u źródła” od wypłat wynagrodzenia za usługi niematerialne nie pobiera się w przypadku, gdy odpowiednia umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania tak stanowi. Warunkiem braku opodatkowania jest udokumentowanie dla celów podatkowych siedziby usługodawcy za pomocą certyfikatu rezydencji. Certyfikat rezydencji jest zaświadczeniem o miejscu, w jakim podatnik posiada siedzibę lub gdzie znajduje się zarząd, wydanym dla celów podatkowych przez właściwy organ administracji podatkowej kraju rezydencji. Nie ma on określonej obowiązującej formy, powinien jedynie stwierdzać, że dany podmiot jest rezydentem danego państwa dla celów podatkowych.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują, że na pisemny wniosek zagranicznego usługodawcy płatnik obowiązany jest przesłać temu usługodawcy informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku. Informację tą sporządza się na formularzu IFT-2 w terminie 14 dni od dnia złożenia takiego wniosku przez usługodawcę. Niniejszą informację przesyła się zarówno do beneficjenta płatności jak i do właściwego urzędu skarbowego. Ponadto, niezależnie od tego, czy beneficjent płatności wystąpi z wnioskiem o sporządzenie i przesłanie informacji IFT-2, płatnik zobowiązany jest do sporządzenia rocznej informacji na formularzu IFT-2R. Informację tą sporządza się w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat.
Co istotne, informacje IFT-2 oraz IFT-2R sporządza się i przekazuje również wówczas, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania płatnik nie jest zobowiązany do poboru podatku.
Kolejny obowiązek ciążący na płatniku dotyczy przesłania do właściwego urzędu skarbowego rocznej deklaracji o wysokości pobranego podatku „u źródła” (formularz CIT-10R). Obowiązek ten należy spełnić w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek poboru i zapłaty podatku przez płatnika. Deklaracji CIT-10R nie sporządza się i nie przekazuje do urzędu skarbowego w sytuacji, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania płatnik nie jest zobowiązany do poboru podatku „u źródła” i posiada certyfikat rezydencji podmiotu, na rzecz którego dokonuje płatności.
Przepisy Ordynacji podatkowej nakładają ponadto obowiązek sporządzania i przekazywania – bez wezwania przez organ podatkowy – informacji o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego. Informację tą sporządza się za rok podatkowy na formularzu ORD-U i przesyła do właściwego urzędu skarbowego w terminie trzech miesięcy, licząc od zakończenia roku podatkowego, dla którego sporządzana jest informacja. Pragniemy podkreślić, że informację ORD-U sporządza się w odniesieniu do umów zawartych z podmiotami powiązanymi, które jednocześnie są nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego. Uwzględnia się w niej umowy, które zostały zawarte w roku podatkowym z tym samym nierezydentem, a suma należności albo suma zobowiązań wynikająca z tych umów przekroczyła równowartość 300.000 euro.

Dodaj komentarz