W przypadku typowych jednostek gospodarczych innowacje te związane są z nowymi produktami, usługami lub nowym modelem obsługi klienta. Sytuacja taka nie odnosi się znacząco do działalności jednostek sektora finansów publicznych. Jednostki takie nie konkurują ze sobą wzajemnie, jak również nie muszą wprowadzać innowacyjnych usług dla np. lokalnych społeczności. Czy nie należy się jednak zastanowić, co jest podstawowym czynnikiem decydującym o wyborze przez globalnych inwestorów lokalizacji nowej fabryki, montowni lub centrum organizacyjno – kompetencyjnego? Czy jednostki takie nie powinny zastanowić się nad wdrożeniem pewnych innowacji wspomagających znalezienie nowego inwestora lub kluczowego pracodawcy w regionie?
Należy oczywiście zauważyć, że nie wszystkie czynniki związane z pozyskaniem nowych inwestorów związane jest wyłącznie z działaniami na szczeblu lokalnym. O decyzji inwestycyjnej decyduje szereg różnych czynników takich jak system podatkowy, stopień biurokratyzacji lub wielkość obciążeń i obowiązków, które musi spełnić pracodawca wobec administracji publicznej. Są to wymogi, które nie są możliwe do złagodzenia na poziomie lokalnym. Kolejnym aspektem jest fakt, że działania o w tym zakresie prowadzą zarządy lokalnych społeczności. Głównie powołani do tych zadań specjaliści decydują o poszukiwaniach nowych inwestorów i są z tych działań rozliczani najczęściej wraz z następnymi wyborami samorządowymi.
W przypadku, gdy warunki związane z podniesieniem potencjału inwestycyjnego lokalnej społeczności są możliwe do poprawy należy zastanowić się jakie czynniki mogłyby być w tej kwestii pomocne? Czy powinno się rozważać wdrażanie innowacyjnych systemów informacyjnych o możliwościach inwestycyjnych np. danej gminy? Problemem może być właściwe zaewidencjonowanie kosztów takiego systemu w księgach jednostki. Problem może pojawić się w przypadku, gdy nie przyniesie trwałego efektu. Przepisy w zakresie ewidencji księgowej nie przewidują takich możliwości, więc w pierwszej kolejności należy rozpocząć debatę nad dostosowaniem tych przepisów do wyzwań stojących przed sektorem.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej
zobacz również:
