Od powyższej zasady obowiązują stosowne wyjątki, do których należy m.in. uprawdopodobnienie, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane (jest to najwygodniejszy do wykazania przez fiskusa argument).

Konsekwentnie, fiskus stoi na stanowisku, iż wystarczy mniej niż trzy miesiące do upływu terminu przedawnienia, aby urząd mógł egzekwować swoją nieprawomocną jeszcze decyzję, co spotykało się z sprzeciwem sądów.

Na zasadność powyższego wskazuje w najnowszych wyrokach jednak Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II 2903/13) oraz w wyroku z dnia 13 stycznia 2016 r. (sygn. akt II FSK 2317/15) które oznaczają znaczną zmianę linii orzeczniczej sądów administracyjnych.

NSA uznał, iż wystarczy uprawdopodobnienie przez organ możliwości niewykonania zobowiązania przez podatnika z uwagi na zakres czasu do terminu upływu terminu przedawnienia.

Praktyczną konsekwencją zmiany stanowiska NSA będzie sytuacja, we której decyzje organów I instancji – nieostateczne i teoretycznie niewykonalne, będą niewykonalne w sposób tylko przejściowy – do czasu zbliżenia się terminu przedawnienia.