W czasie kryzysu wiele banków odmawia finansowania w postaci kredytów nawet stałym klientom o ugruntowanej pozycji i wysokim ratingu, którzy nie mają problemów z regulacją swoich zobowiązań. Często taka sytuacja dotyczy również jednostki sektora finansów publicznych, których zadaniem jest m.in. rozwój infrastruktury. Większość tych inwestycji finansowanych jest ze środków centralnych lub są dofinansowane ze środków UE. Należy jednak pamiętać, że fundusze te nie zawsze będą dostępne. Najczęściej jednostki sektora finansów publicznych zaciągają zobowiązanie o charakterze kredytowym, jednak stosowane są inne rozwiązania.
Emisja obligacji komunalnych jest bardzo dobrym sposobem pozyskania środków na finansowanie podstawowych zadań jednostek sektora finansów publicznych. Jest to proces skomplikowany jednak w przypadku dużych inwestycji infrastrukturalnych jest często jedynym sposobem na pozyskanie finansowania. Jednostki sektora finansów publicznych nie mają obowiązku przygotowywania prospektu emisyjnego jednak niewiele z nich decyduje się na samodzielną emisję obligacji. Ogłoszenie emisji obligacji nie musi być zakończone sukcesem, gdyż nie zawsze znajdą się „inwestorzy”, którzy obejmą – wpłacą środki w celu nabycia obligacji.
Umowa leasingu zwrotnego to kolejny przykład na powstanie zobowiązań finansowych jednostki. Umowa ta przewiduje przekazanie własności użytkowanego środka trwałego na firmę leasingową. W zamian za przekazanie środka trwałego przekazujący otrzymuje płatność zbliżoną do bieżącej wartości składnika aktywów. Po przekazaniu składnika majątku pierwotny właściciel nadal zachowuje prawo do pełnego użytkowania tego składnika lecz nie jest jego właścicielem. Kolejnym ważnym punktem umowy jest obowiązek przekazywania firmie leasingowej płatności będących opłatą za możliwość korzystania z przedmiotu leasingu. Suma opłat leasingowych jest kwotą pierwotnej płatności powiększonej o pewne dyskonto będące korzyścią dla firmy leasingowej.
Ostatnim prezentowanym przykładem są zobowiązania z tytułu partnerstwa publiczno – prywatnego. Identyfikacja zobowiązań wynikających z umów partnerstwa publiczno – prywatnego, które nie jest realizowane w formie spółki jest czynnością skomplikowaną. W pierwszej kolejności, wykorzystując zasadę ostrożności, należy odpowiednio oszacować przyszłe zobowiązania wynikające z umowy w celu zawiązania rezerw w wysokości przyszłych płatności.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
zobacz również:
