Za przerzucone dochody uznaje się koszty poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu powiązanego.

Tym podatkiem mają być objęte koszty:

• usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze
• wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub WNiP,
• przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających  z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze
• koszty finansowania dłużnego związane z uzyskaniem środków finansowych i korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych
• opłat i wynagrodzeń za przeniesienie funkcji, aktywów lub ryzyk

Od 3 procent

Podatek o stawce 19% będzie stosowany wobec firm, w których suma tych kosztów w roku podatkowym stanowi co najmniej 3% sumy wszystkich kosztów uzyskania przychodów. Podatnikiem jest podmiot dokonujący płatności kosztów.

Podatek ten podlega wykazaniu w zeznaniu CIT, i zapłacie w terminie złożenia deklaracji CIT. Ma zastąpić art. 15e ustawy o CIT, który ogranicza możliwość zaliczania określonych kosztów – poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych – do kosztów podatkowych.

Podatek nie obejmie płatności na rzecz podmiotów z UE/EOG prowadzących w państwie rezydencji istotną rzeczywistą działalność gospodarczą. Co akurat należy ocenić na korzyść podatników.