Współpraca pomiędzy jednostkami publicznymi a partnerami prywatnymi nazywana jest partnerstwem publiczno – prywatnym. Na podstawie wieloletniej współpracy partnerów publicznych i prywatnych wykształcone zostały różnorodne formy formalno – prawne omawianych kontaktów. Również w Polsce można zauważyć zwiększone zainteresowanie partnerstwem publiczno – prywatnym, głównie w zakresie realizacji inwestycji przygotowujących nasz kraj do organizacji Mistrzostw Europy w piłce nożnej.
W ramach wsparcia przygotowań znowelizowana została ustawa o partnerstwie publiczno – prywatnym, regulująca zasady współpracy pomiędzy partnerami oraz zasady oceny i doboru partnera prywatnego. Ważnym punktem omawianej są formy współpracy pomiędzy partnerami. Współpraca może polegać na zleceniu wykonania pewnych zadań partnerom prywatnym, za które podmiot publiczny zobowiązany jest uiścić wynagrodzenie. Ta forma współpracy ma charakter outsourcingu jednak wadą takie rozwiązania może być utrata kontroli nad procesem przez podmiot publiczny. Jedną z form współpracy jest realizacja partnerstwa w formie powołania spółki kapitałowej, której współwłaścicielami są podmiot publiczny i partner prywatny (dopuszczalne jest również występowanie grupowe zarówno podmiotów publicznych jak i prywatnych)
Kluczowym aspektem związanym z identyfikacją aktywów związanych z przedsięwzięciami publiczno – prywatnymi jest umowa o partnerstwie, która jest regulowana w omawianej ustawie. Podmiot publiczny tworząc odrębny podmiot ewidencjonuje środki przekazane na utworzenie takiego podmiotu na koncie 030 – „Długoterminowe aktywa finansowe” w wysokości środków przekazanych na tworzenie nowego podmiotu w ramach partnerstwa. Nie muszą być to wyłącznie środki pieniężne, których najczęściej brakuje, wkładem partnera publicznego mogą być również przekazane składniki aktywów trwałych (najczęściej grunty).
Znacznie trudniejszym zadaniem jest identyfikacja aktywów lub zobowiązań wynikających z umów partnerstwa publiczno – prywatnego, które nie jest realizowane w formie spółki. W takim przypadku należy, wykorzystując zasadę ostrożności, odpowiednio oszacować przyszłe zobowiązania wynikające z umowy w celu zawiązania rezerw w wysokości przyszłych płatności.
Znacznie trudniejszym zadaniem jest identyfikacja aktywów lub zobowiązań wynikających z umów partnerstwa publiczno – prywatnego, które nie jest realizowane w formie spółki. W takim przypadku należy, wykorzystując zasadę ostrożności, odpowiednio oszacować przyszłe zobowiązania wynikające z umowy w celu zawiązania rezerw w wysokości przyszłych płatności.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
Ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej
zobacz również:
