W wyniku zmiany przepisów, na mocy art. 19a oraz 19b ustawy o VAT, w sposób szczególny są opodatkowane usługi rozliczane przez polskich podatników jako import usług na podstawie art. 28b ustawy o VAT, czyli nabywane od zagranicznych podatników podatku od wartości dodanej, których miejsce świadczenie nie zostało określone w innym przepisie prawa niż art. 28b ustawy.
W tej sytuacji zasadniczo obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi (art. 19a ustawy), a więc znaczenia dla nabywcy rozliczającego import usług nie posiada moment wystawienia faktury, czy też zastosowania nie znajdą szczególne reguły opodatkowania licencji, najmu itp.
Przykład:
Polska spółka nabyła w dniu 31 marca 2011 r. od podatnika z terytorium Wielkiej Brytanii licencję. Powyższe zostało udokumentowane fakturą wystawioną w dniu 3 kwietnia 2011 r., która określała termin płatności na dzień 1 maja 2011 r. W opisywanej sytuacji obowiązek podatkowy powstanie w dniu 31 marca 2011 r., czyli z chwilą wykonania usługi. Znaczenia nie będzie posiadał ani termin płatności, ani też moment wystawienia faktury.
Polska spółka nabyła w dniu 31 marca 2011 r. od podatnika z terytorium Wielkiej Brytanii licencję. Powyższe zostało udokumentowane fakturą wystawioną w dniu 3 kwietnia 2011 r., która określała termin płatności na dzień 1 maja 2011 r. W opisywanej sytuacji obowiązek podatkowy powstanie w dniu 31 marca 2011 r., czyli z chwilą wykonania usługi. Znaczenia nie będzie posiadał ani termin płatności, ani też moment wystawienia faktury.
Jako wyjątek od opodatkowania usług w momencie ich wykonania traktowane są usługi o charakterze ciągłym, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się rozliczenia lub płatności (art. 19a).
Przykład:
Polska firma wynajmuje maszynę rolniczą od podatnika posiadającego siedzibę na terytorium Danii. Najem jest rozliczany w terminach kwartalnych, natomiast termin płatności wynosi 15 dni, licząc od ostatniego dnia od końca każdego kwartału. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu ostatniego dnia danego kwartału, a bez znaczenia pozostanie moment dokonania przez najemcę zapłaty, czy też upływ terminu płatności.
Polska firma wynajmuje maszynę rolniczą od podatnika posiadającego siedzibę na terytorium Danii. Najem jest rozliczany w terminach kwartalnych, natomiast termin płatności wynosi 15 dni, licząc od ostatniego dnia od końca każdego kwartału. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu ostatniego dnia danego kwartału, a bez znaczenia pozostanie moment dokonania przez najemcę zapłaty, czy też upływ terminu płatności.
Natomiast odnośnie usługi świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego.
Przykład:
Polska firma jest najemcą maszyny od podatnika podatku od wartości dodanej, który posiada siedziby na terytorium Danii. Najem jest rozliczany w okresach półtorarocznych, z terminem płatności 30 dni. W opisywanej sytuacji obowiązek podatkowy należy rozpoznać proporcjonalnie na koniec danego roku kalendarzowego, a w pozostałej części z chwilą upływu okresu rozliczeniowego.
Z kolei w pozostałych przypadkach obowiązek podatkowy z tytułu importu usług, których miejsce świadczenia zostało określone według innych zasad niż tych zawartych w art. 28b ustawy o VAT powinien być rozpoznany według zasady momentu powstania obowiązku podatkowego takich usług świadczonych w kraju.
Polska firma jest najemcą maszyny od podatnika podatku od wartości dodanej, który posiada siedziby na terytorium Danii. Najem jest rozliczany w okresach półtorarocznych, z terminem płatności 30 dni. W opisywanej sytuacji obowiązek podatkowy należy rozpoznać proporcjonalnie na koniec danego roku kalendarzowego, a w pozostałej części z chwilą upływu okresu rozliczeniowego.
Z kolei w pozostałych przypadkach obowiązek podatkowy z tytułu importu usług, których miejsce świadczenia zostało określone według innych zasad niż tych zawartych w art. 28b ustawy o VAT powinien być rozpoznany według zasady momentu powstania obowiązku podatkowego takich usług świadczonych w kraju.
Przykład:
Polski podatnik VAT nabywa od niemieckiego podatnika usługę transportu pasażerskiego, która została wykonana na terytorium Polski. Omawiana usługa została wykonana w dniu 31 marca 2011 r., udokumentowana fakturą VAT z dnia 5 kwietnia 2011 r., natomiast nabywca dokonał zapłaty za usługę w dniu 15 kwietnia 2011 r. W tym przypadku obowiązek podatkowy powinno się rozliczyć w momencie dokonania zapłaty, nie później niż 30 dni, licząc od dnia wykonania usługi. Tym samym w niniejszym przykładzie obowiązek powstał w dniu 15 kwietnia 2011 r.
Polski podatnik VAT nabywa od niemieckiego podatnika usługę transportu pasażerskiego, która została wykonana na terytorium Polski. Omawiana usługa została wykonana w dniu 31 marca 2011 r., udokumentowana fakturą VAT z dnia 5 kwietnia 2011 r., natomiast nabywca dokonał zapłaty za usługę w dniu 15 kwietnia 2011 r. W tym przypadku obowiązek podatkowy powinno się rozliczyć w momencie dokonania zapłaty, nie później niż 30 dni, licząc od dnia wykonania usługi. Tym samym w niniejszym przykładzie obowiązek powstał w dniu 15 kwietnia 2011 r.
Jednolite reguły obowiązują natomiast w przypadku opodatkowania zaliczek z tytułu nabycia usługi rozliczanej w ramach importu usług. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje bowiem z odpowiednim uwzględnieniem art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, czyli z chwilą dokonania zapłaty. Znaczenia w tym przypadku nie posiada kategoria usług, które są przedmiotem zaliczki ani również status podatkowy świadczącego usługę.
