Natomiast WSA w Warszawie wskazał, iż krajowe regulacje pozostają w sprzeczności z podstawową zasadą dotyczącą podatku VAT – proporcjonalnością. Przy czym należy zaznaczyć, iż zasada proporcjonalności uniemożliwia wprowadzania do porządku prawnego przepisów nieproporcjonalnych do realizowanego celu, które to dodatkowo uniemożliwiają w określonych sytuacjach skorzystanie z przysługujących podatnikowi praw (m. in. prawa do określenia podstawy opodatkowania jako kwoty należnej pomniejszonej o udzielone rabaty. Co prawda art. 90 ust. 1 Dyrektywy 112/2006 nadaje państwom członkowskim prawo do ustalenia warunków dotyczących obniżania podstawy opodatkowania, jednakże regulacje te nie powinny jednak naruszać zasady neutralności VAT ani też wprowadzać uciążliwych warunków proceduralnych trudnych do spełnienia przez podatników. Niewątpliwie do tego rodzaju uciążliwości należy zaliczyć unormowany w art. 29 ust. 4a ustawy o VAT możliwość odliczenia podatku należnego w momencie posiadania potwierdzenia odebrania faktury korygującej przez odbiorcę.
Niestety analizowane orzeczenie WSA w Warszawie wciąż nie daje podatnikom pewności, iż nie są oni zobligowani do posiadania potwierdzeń odbioru faktury korygującej. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że w dniu 9 września 2009 r. WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 632/09) wydał orzeczenie o odmiennej treści, zgodnie z którym krajowe przepisy w zakresie faktur korygujących są zgodne z prawem wspólnotowym.