Opodatkowanie VAT sprzedaży wysyłkowej w obrocie zagranicznym

Przy czym najbardziej istotne w tym przypadku jest rozróżnienie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju – definicja

Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy o VAT sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju stanowi dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika VAT lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, które jest państwem przeznaczenia wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

a) podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej – którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT, lub
b) każdego innego niż wymieniony w lit. a) podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Nie każda z czynności, która spełnia określone wymogi, stanowi sprzedaż wysyłkową. W art. 23 ust. 11-13 ustawodawca określił czynności, które są wyłączone z tego schematu ze względu na przedmiot dostawy. Wyłączenia te dotyczą dostawy:

– nowych środków transportu,
– towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,
– wyrobów akcyzowych (paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe) opodatkowanych zawsze w kraju nabycia, oraz
– towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, opodatkowanych według szczególnych procedur przewidzianych dla tych towarów (marża).

W przypadku przemieszczania nowych środków transportu z terytorium jednego państwa członkowskiego do innego państwa, zawsze mamy do czynienia z transakcją wewnątrzwspólnotową, niezależnie od statusu nabywców i dostawców. Z tego też względu dostawa nowych środków transportu nie może być traktowana jako sprzedaż wysyłkowa i nie mogą mieć do niej zastosowania reguły dotyczące wyboru miejsca opodatkowania, obowiązujące przy sprzedaży wysyłkowej z kraju.

Jeśli chodzi o dostawę towarów, które są instalowane, to niezależnie od wartości dostawy oraz statusu podmiotu, który jest ich odbiorcą – miejscem opodatkowania jest zawsze państwo przeznaczenia.

Natomiast dostawa towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków podlega opodatkowaniu w ramach szczególnej procedury polegającej na opodatkowaniu marży, dlatego też została wyłączona z zasad opodatkowania obowiązujących przy sprzedaży wysyłkowej.

Zasady opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju

Mechanizm opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, uzależniony jest od wysokości obrotów, jakie sprzedawca osiągnął w danym roku z tytułu tak zrealizowanych dostaw z odbiorcami z danego kraju. Poszczególne państwa mają obowiązek ustalenia limitów dla sprzedaży wysyłkowej, które zgodnie z postanowieniami art. 34 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347/1 ze zm.) nie mogą być niższe niż 35.000 euro i wyższe niż 100.000 euro. Limity te są zróżnicowane w poszczególnych państwach unijnych.

W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium Polski, jeżeli całkowita wartość netto towarów, innych niż wyroby akcyzowe, wysłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jest mniejsza lub równa w danym roku kwocie wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.
[page_break]
Z chwilą gdy obroty przekroczą limit wyznaczony przez dany kraj, dostawa obligatoryjnie będzie podlegała opodatkowaniu w kraju przeznaczenia do końca roku i przez cały następny rok. Na dostawcy będzie spoczywał obowiązek zarejestrowania się w tym państwie, a dostawy realizowane w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju będą podlegały przepisom obowiązującym w danym państwie. W tej sytuacji transakcje te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski.

Po przekroczeniu wyznaczonego przez dany kraj limitu, podatnik nie ma innej możliwości, jak tylko uznać dostawę towarów za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia wysyłanych lub transportowanych towarów. Obowiązkiem podatnika będzie wówczas zarejestrowanie się jako podatnik podatku od wartości dodanej w kraju, do którego będzie prowadzona sprzedaż wysyłkowa.

Podatnicy, których obroty nie przekroczyły określonego limitu, mogą wybrać jako miejsce opodatkowania terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest sprzedaż wysyłkowa, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z takiego rozwiązania, z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub państw, których powiadomienie to dotyczy.

W terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa, podatnik jest zobowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu skarbowego dokumentu potwierdzającego powiadomienie właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania podatku od wartości dodanej w tym państwie.

Niewypełnienie przez podatnika opisywanym obowiązków może doprowadzić do podwójnego opodatkowania tzn. podatnik będzie zobowiązany do zapłaty podatku zarówno w Polsce, jak i w państwie członkowskim przeznaczenia.

Stosownie do art. 23 ust. 14 ustawy o VAT, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

– dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
– kopii faktury dostawy;
– dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Natomiast na mocy art. 23 w ust. 15 ustawy o VAT w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

– korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
– dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie – w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

[page_break]
Sprzedaży wysyłkowa na terytorium kraju

Zgodnie z art. 2 pkt 24 ustawy o VAT pod pojęciem „sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju” należy rozumieć dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa jest dokonywana na rzecz:

– podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem w rozumieniu art. 15, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
– innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem w rozumieniu art. 15 i niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Z treści powyższego przepisu wynika, iż dla uznania danej dostawy towarów za „sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju” konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
dostawa musi być dokonana przez podatnika podatku od wartości dodanej

1) towary będące przedmiotem dostawy muszą być w zw. z tą dostawą transportowane przez tego podatnika lub na jego rzecz z terytorium innego niż Polska państwa UE na terytorium Polski (kraju),
2) dostawa jest dokonywana na rzecz podmiotu (np. osoby fizycznej, która nie jest podatnikiem), który nie jest z tego tytułu zobowiązany do rozliczenia WNT.

Art. 24 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju z zastrzeżeniem ust. 2 tj. w przypadku sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną poza terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe zharmonizowane, wysyłanych lub transportowanych z tego samego państwa członkowskiego na terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty 160.000 zł.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 4 ustawy, podatnicy podatku od wartości dodanej, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 (tj. terytorium Polski), pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji).

Powyższych zasad dotyczących opodatkowania sprzedaży wysyłkowej dokonanej na terytorium kraju nie stosuje się w przypadku:

– nowych środków transportu,
– towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz,
– wyrobów akcyzowych (paliwa silnikowe, oleje opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe), oraz
– towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, opodatkowanych według szczególnych procedur przewidzianych dla tych towarów (marża).

Dodaj komentarz