Emisja obligacji komunalnych jest bardzo dobrym sposobem pozyskania środków na finansowanie podstawowych zadań jednostek sektora finansów publicznych. Jest to proces skomplikowany jednak w przypadku dużych inwestycji infrastrukturalnych jest często jedynym sposobem na pozyskanie finansowania. Elementami ściśle powiązanymi z emisją obligacji są: ocena ratingowa oraz gwarancja emisji. Są to elementy, które w kluczowy sposób zwiększają szanse zdobycia inwestorów, którzy nabędą oferowane obligacje.
Ogłoszenie emisji obligacji nie musi być zakończone sukcesem, gdyż nie zawsze znajdą się „inwestorzy”, którzy obejmą – wpłacą środki w celu nabycia obligacji. Rozwiązaniem problemu może być uzyskanie bankowej gwarancji objęcia emisji obligacji komunalnych. Gwarancja powodzenia emisji obligacji polega na pisemnym zobowiązaniu banku (gdyż najczęściej gwarantem powodzenia jest bank współpracujący w trakcie emisji) do objęcia obligacji, na które nie zapiszą się inwestorzy. W praktyce objęcie emisji z punktu widzenia księgowego nie różni się niczym od udzielenia kredytu. Bank przekazuje środki własne w wysokości emisji nie objętej przez potencjalnych inwestorów. Gwarantem emisji obligacji może być równiej inna jednostka z sektora jednak w takim przypadku emisja nie miałaby sensu, gdyż środki te mogłyby być przekazane w inny („tańszy”) sposób.
Szacowanie zdolności kredytowej jest procesem bardzo skomplikowanym i czasochłonnym. W przypadku kredytowania jednostek sektora finansów publicznych jednym z narzędzi do podejmowania decyzji kredytowych jest rating. Rating jest to proces oceny jednostki sektora finansów publicznych przeprowadzanej zgodnie z pewną przyjętą procedurą, ujednoliconą według określonych kryteriów dla wszystkich jednostek. Rating kredytowy można określić jako całościową wycenę i klasyfikację przyszłego ryzyka kredytowego związanego z określonym kredytobiorcą. Każdy bank stosuje własne procedury nadawania ratingu poszczególnym kredytobiorcom. Jednocześnie istnieją wyspecjalizowane agencje ratingowe, których oceny uznawane są jako bardzo wiarygodne przez wszystkie podmioty sektora finansowego.
Podstawa prawna:
Ustawa z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
zobacz również:
