Wpływ trwających Igrzysk Olimpijskich zdaje się sięgać nawet orzecznictwa NSA w zakresie opodatkowania VAT, bowiem w dniu 8 lutego 2018 r. zapadł niezwykle korzystny dla podatników wyrok (sygn. I FSK 394/16) w zakresie opodatkowania VAT działalności sportowej. Podważono w nim stanowisko organów podatkowych, zgodnie z którym zastosowanie zwolnienia w VAT dla usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym doznaje pewnych ograniczeń – ze względu na cele wykonywanej usługi, jak również status usługodawcy i usługobiorcy. Wedle opinii fiskusa podmiotami uprawnionymi do skorzystania z tego zwolnienia są podmioty będące klubem sportowym, związkiem sportowym oraz związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.
W tym miejscu warto zaznaczyć, że w celu zwolnienia usług w zakresie sportu, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT muszą być one wykonywane na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Jednocześnie świadczone usługi muszą być ściśle związane ze sportem, wychowaniem fizycznym oraz konieczne do organizowania i uprawiania sportu, organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim. Zgodnie z przepisami niespełnienie chociażby jednej z przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. regulacji.
Organ podatkowy dodatkowo zaznaczył, że w opisywanej sprawie przepisy krajowe nie naruszają celów Dyrektywy 112, bowiem przepisy krajowe zwalniają od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych a ustawodawca krajowy, kierując się celem wskazanym w art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112, mógł zawęzić krąg podmiotów mających możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania w przypadku świadczenia usług sportowych.
W swoim orzeczeniu NSA nie podzielił poglądu organu podatkowego, wskazując na wykładnie celowościową przepisów. W opinii NSA niewątpliwie przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa poprzez obniżenie kosztów tych usług. Celem więc jest upowszechnienie pewnych pożądanych wzorców zachowania, co niewątpliwie może nastąpić poprzez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za te usługi. W tym kontekście zawężania analizowanego zwolnienia tylko do tych świadczonych przez kluby sportowe jest nieprawidłowe.
W uzasadnieniu ustnym NSA wskazał, że art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nie nastawione na osiąganie zysku.
Radosław Żuk, Doradca podatkowy, Prezes ADN Podatki
