Pozycja zabezpieczana to aktywa, zobowiązania (w tym także uprawdopodobnione przyszłe zobowiązanie) lub planowana transakcja, z którymi wiąże się ryzyko zmiany wartości godziwej albo przyszłych przepływów pieniężnych oczekiwanych przez jednostkę.
Pozycję zabezpieczaną mogą stanowić pojedyncze aktywa lub zobowiązania (zarówno finansowe, jak i niefinansowe), bądź też planowana transakcja, a także ich większa grupa, pod warunkiem jednak że z każdym ze składników tej grupy wiąże się określone ryzyko o podobnej charakterystyce poddane zabezpieczeniu. Istotną kwestią będzie w tym przypadku identyfikacja czynników ryzyka związanych z potencjalnymi pozycjami zabezpieczanymi. Ocena ekspozycji na ryzyko powinna dotyczyć danej transakcji zabezpieczającej. W przypadku aktywów lub zobowiązań finansowych zabezpieczenie może dotyczyć tylko jednego z czynników ryzyka, zagrażającego zmianami wartości godziwej lub przepływów pieniężnych, pod warunkiem że efektywność zabezpieczenia takiego czynnika ryzyka może być wiarygodnie zmierzona. W przypadku aktywów i pasywów niebędących instrumentami finansowymi zabezpieczenie powinno nastąpić łącznie przed wszystkimi rodzajami ryzyka. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy zabezpieczenie tych składników nastąpi przed ryzkiem zmiany kursu walut. W takiej sytuacji dany składnik można uznać za pozycję zabezpieczaną, mimo zabezpieczenia tylko przed jednym czynnikiem ryzyka.
Pozycją zabezpieczaną nie mogą być:
– instrumenty pochodne,
– aktywa finansowe zaliczane do utrzymywanych do terminu wymagalności – jeżeli celem zabezpieczenia miałoby być ryzyko zmiany stopy procentowej,
– aktywa wyceniane metodą praw własności – jeżeli celem miałoby być zabezpieczenie wartości godziwej,
– uprawdopodobnione przyszłe zobowiązanie do przejęcia innej jednostki w wyniku łączenia się spółek handlowych, z wyjątkiem zabezpieczania ryzyka zmiany kursu walut związanego z tą transakcją.
Instrumentem zabezpieczającym mogą być także aktywa finansowe lub zobowiązania finansowe, niebędące instrumentami pochodnymi, ale wyłącznie wtedy, gdy służą zabezpieczeniu ryzyka zmiany kursów walut, zaś ich wartość godziwą można wiarygodnie ustalić.