7. Celem inwentaryzacji środków trwałych metodą spisu z natury jest:
a) ustalenie ich rzeczywistego stanu – ilości, klasyfikacji, oznaczenia i miejsca, w którym się znajdują,
b) określenie środków trwałych przeznaczonych do likwidacji, nieprzydatnych, niewykorzystywanych, zbędnych,
c) ustalenie własności składników majątkowych, w szczególności nieruchomości (grunty inwentaryzowane są metodą weryfikacji),
d) ustalenie środków trwałych obcych (w leasingu, dzierżawie, w użyczeniu),
e) rozliczenie osób materialnie odpowiedzialnych.
8. Spis z natury środków pieniężnych polega na przeliczeniu przez zespół spisowy w obecności osoby materialnie odpowiedzialnej wszystkich środków pieniężnych znajdujących się w kasie.
9. Inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się również znajdujące się w jednostce składniki aktywów, będące własnością innych jednostek, powierzone jej do sprzedaży, przechowania lub używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy.
Informacje o stanie tych składników należy przekazać ich właścicielom.
10. Inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się jednocześnie z inwentaryzacją środków trwałych przedmioty podlegające ewidencji pozabilansowej.
1. Inwentaryzacja drogą potwierdzenia sald odbywa się w formie pisemnej. Wykonywana jest przez pracowników pionu. Szczegółowe zasady inwentaryzacji wskazane sa w dalszej części instrukcji
2. W przypadku składników powierzonych kontrahentom należy uzyskać od jednostki, której przekazano składniki majątkowe, potwierdzenie ich stanu.
Wzór potwierdzenia salda składników będących w posiadaniu innej jednostki stanowi Załącznik Nr ………. do Instrukcji.
3. Inwentaryzację należności drogą potwierdzenia sald przeprowadza się w ostatnim kwartale roku obrotowego.
1. Metoda weryfikacji polega na porównaniu stanu wynikającego z zapisów w księgach rachunkowych lub inwentarzowych z danymi w dokumentach źródłowych lub wtórnych, rejestrach, kontrolkach, kartotekach operacyjnych oraz doprowadzenia ich do realnej wartości.
2. Celem weryfikacji jest:
– ustalenie faktu istnienia określonych składników majątku i źródeł ich pochodzenia,
– ustalenie wiarygodności i poprawności wyceny,
– ustalenie poprawności zakwalifikowania do danej grupy aktywów lub pasywów,
– stwierdzenie kompletności zapisów w zakresie zwiększeń i zmniejszeń.
3. Metodą weryfikacji inwentaryzuje się wszystkie te aktywa i pasywa, które:
– nie mogą być inwentaryzowane drogą spisu z natury,
– nie mogą być inwentaryzowane przez wzajemne uzgodnienie i potwierdzenie na piśmie ich stanu księgowego,
– nie podlegają obowiązkowi inwentaryzacji co roku, np. w stosunku do środków trwałych.
4. Ujawnione w wyniku inwentaryzacji nieprawidłowości i rozbieżności wymagają, tak jak przy spisie z natury i przy potwierdzeniu sald, wyjaśnieniu i wyksięgowaniu z ksiąg rachunkowych.
1. W sytuacji kiedy składniki majątkowe są niedostępne, niepoliczalne, niemierzalne lub dostęp do nich jest utrudniony – ich stan ilościowy określa się na podstawie obliczeń technicznych lub szacunków, tj. w sposób uproszczony.
2. Do typowych składników inwentaryzowanych metodą uproszczoną należą:
– substancje płynne,
– bele, zwoje, szpule,
– materiały sypkie składowane w pryzmach, kopcach, nietypowych pojemnikach (np. środki chemiczne),
3. Obliczenia techniczne lub szacunkowe powinny być uwidocznione w załączniku do arkusza spisowego. Jeżeli zastosowane zostały obliczenia techniczne, to należy załączyć rysunek określający kształt pryzmy, jej wymiary oraz wyliczenia szczegółowe, na podstawie których określono stan składnika. Załączniki te podpisują osoby dokonujące obliczeń oraz osoba odpowiedzialna za stan spisywanych składników.