Zasady inwentaryzacji w banku. Szczególne zasady metody porównania zapisów w księgach rachunkowych z dokumentacją, część 2

Zgodnie z par. 22 tą metodą inwentaryzacji powinny być obejmowane:

  • wartości niematerialne i prawne;
  • należności i zobowiązania wobec posiadaczy rachunków bankowych nieprowadzących ksiąg rachunkowych;
  • należności zakwalifikowane, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 81 ust. 2 pkt 8 lit. c ustawy, czyli w tej chwili Rozporządzenia Ministra Finansów z 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków;
  • do kategorii zagrożonych;
  • należności, których opóźnienie w spłacie wynosi więcej niż 90 dni;
  • odsetki naliczone, w tym zastrzeżone;
  • roszczenia z tytułu niedoborów i szkód oraz inne należności i zobowiązania wobec pracowników;
  • rozliczenia międzyokresowe;
  • fundusze banku, rezerwy;
  • zobowiązania pozabilansowe, w tym z tytułu udzielonych lub otrzymanych gwarancji lub poręczeń.

Warto zwrócić uwagę, iż nie ma w rozporządzeniu wprost wymienionych jako inwentaryzowanych tą metodą środków trwałych, do których dostęp jest utrudniony, gruntów i praw zaliczonych do środków trwałych lub nieruchomości inwestycyjnych.

Jednak wydaje się właściwe zastosowanie do tych aktywów własne metody weryfikacji zapisów w księgach rachunkowych. Rozporządzenie jest aktem podporządkowanym ustawie, ma na celu ją uszczegóławiać i wyjaśniać, a nie powodować powstawanie rozbieżności. Trudno wyobrazić sobie inwentaryzację metodą spisu z natury nieruchomości gruntowych – należy je obmierzyć? Zatem mimo, iż dla wszelkich rzeczowych aktywów rozporządzenie przewiduje metodę spisu z natury, w niektórych wypadkach należy w ogóle zrezygnować z rozważania jej zastosowania.

Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Finansów z 1.10.2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości banków (Dz. U. z 2010 r. nr 191, poz. 1279)

zobacz również:

Dodaj komentarz