Ustawa o rachunkowości nie definiuje ani prac badawczych, ani prac rozwojowych. Oznacza to, że na potrzeby praktyki wskazane jest skorzystanie z definicji podanych w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości.
MSR 38 „Wartości niematerialne” określa prace badawcze jako nowatorskie i zaplanowane poszukiwanie rozwiązań podjęte z zamiarem zdobycia i przyswojenia nowej wiedzy naukowej i technicznej.
MSR 38 dodatkowo uzupełnia podaną definicję poprzez podanie przykładów prac badawczych, zaliczając do nich:
- działania zmierzające do zdobycia nowej wiedzy,
- poszukiwanie, ocenę i końcową selekcję sposobu wykorzystania rezultatów prac badawczych lub wiedzy innego rodzaju,
- poszukiwanie alternatywnych materiałów, urządzeń, produktów, procesów, systemów lub usług,
- formułowanie, projektowanie, ocenę i końcową selekcję nowych lub udoskonalonych materiałów, urządzeń, produktów, procesów, systemów lub usług.
Podstawowa różnica między pracą badawczą a pracą rozwojową polega na tym, iż kluczowym celem realizacji pracy badawczej jest przede wszystkim odkrycie czegoś nowego, podczas, gdy dla pracy rozwojowej nacisk jest położony na zastosowanie wyników prac badawczych w działalności gospodarczej, czyli na wdrożenie efektów prac badawczych. W związku z zachowaniem zasady współmierności przychodu i kosztu koszty dotyczące prac rozwojowych dotyczą długich okresów czasu i należy je rozliczać przez kilka lat a koszty prac badawczych powinny być od razu ujmowane w rachunku zysków i strat.
W tym kontekście zarówno projektowanie, wykonanie i wdrożenie prototypów czy działalność linii próbnej powinieneś potraktować jako prace spełniające definicję prac rozwojowych.
Podstawa prawna
MSR 38 Wartości niematerialne
