Zatem, w ocenie Sądu, w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy legislator powiązał moment powstania obowiązku podatkowego z chwilą wymagalności świadczenia, co jest cechą charakterystyczną podatków dochodowych, co również zostało podkreślone w orzecznictwie (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie o sygn. akt FSK 158/04, czy też wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 282/09).
Tym samym Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie podzielił stanowiska organów podatkowych i uznał, że ustawodawca nie zakreślił w ww. przepisie żadnych dodatkowych przesłanek warunkujących – w odniesieniu do określonego okresu – powstanie przychodów podlegających opodatkowaniu. Decydująca jest w tym względzie wymagalność świadczenia, a nie jego faktyczne otrzymanie. Dokonana przez organ wykładnia odwołująca się do art. 339 Ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, stanowi próbę uzupełnienia brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o PIT – wbrew regule wykładni literalnej, i to na niekorzyść podatnika, a więc jest niedopuszczalna.
Zatem w przedmiotowej sprawie Sąd uznał, że przychód z tytułu sprzedaży akcji był należny dacie, w której powinna nastąpić zapłata z tego tytułu, co oznacza, iż także w tej dacie powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla powstania obowiązku podatkowego znaczenia nie ma zatem data, w której zapłata rzeczywiście nastąpiła.