Strony tej umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami. W praktyce można wyróżnić m.in. franczyzę produkcyjną, dystrybucyjną, usługową. A także: franchising bezpośredni (franczyzodawca sam tworzy sieć) i pośredni (sieć powstaje z udziałem pośrednika). Istnieje też model subfranchisingu – wtedy franczyzobiorca może sam podpisywać dalsze umowy już jako franczyzodawca. Mając na uwadze fakt, iż na gruncie prawa polskiego niemożliwym jest wskazanie konkretnych cech charakterystycznych dla umowy franczyzowej, dzięki którym można by ją zakwalifikować do kategorii umów nazwanych i określić jej pełną treść, to istotnego znaczenia nabierają zwyczaje, ustalone dla umów franczyzowych stosowanych w obrocie gospodarczym. Zgodnie z treścią art. 56 K.c. czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, lecz również te, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i z ustalonych zwyczajów. Takie ujęcie jest istotne z punktu widzenia zasad wykładni oświadczeń woli, które należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których zostały złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje (art. 65 K.c.). Z uwagi na różnorodność branż rozwijających się poprzez franczyzę oraz specyfikę działalności każdego z franczyzodawców nie jest możliwe opracowanie uniwersalnego wzoru umowy franczyzowej, który mógłby zostać wykorzystany do każdego rodzaju franczyzy. Jednakże można określić zagadnienia, które powinny się znaleźć w każdej umowie tego typu. Najczęściej umowę franczyzową rozpoczyna preambuła, w której określa się stan faktyczny, intencje jej stron oraz idee i wartości, w oparciu o które będzie prowadzona współpraca między stronami. Następnie w celu systematyzacji i lepszego zrozumienia treści umowy powinno zamieścić się definicje podstawowych pojęć, które są w niej stosowane.
Kolejne postanowienia opisują poszczególne etapy współpracy prowadzonej na podstawie umowy. Można podzielić je na trzy grupy: (i) postanowienia związane z zawarciem umowy, (ii) postanowienia opisujące prawa i obowiązki stron podczas jej obowiązywania oraz (iii) postanowienia regulujące przyczyny oraz sposoby rozwiązania umowy. W celu prawidłowego skonstruowania umowy należy sobie wyobrazić kolejne kroki, które są konieczne do podjęcia, a następnie prowadzenia i zakończenia współpracy. Ważne jest aby zachować właściwą kolejność postanowień, tak aby tworzyły one logiczną całość – ułatwi to czytanie umowy i jej zrozumienie. Oczywiście każda umowa franczyzowa może zawierać dodatkowe postanowienia, które przewidują zastrzeżenie kar umownych, ustanowienie zabezpieczeń wierzytelności czy też relację stron po zakończeniu współpracy. Ostatnim elementem umowy są postanowienia końcowe mówiące najczęściej o aktach prawnych mających zastosowanie w sprawach nieuregulowanych umową i formie dokonywania jej zmian.
