Jedną z częściej występujących sytuacji jest nabycie energii przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w celu zużycia jej na własne potrzeby. Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii nabywcy końcowemu (art. 9 ust. 1 pkt 2), przy czym nabywcą końcowym jest podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią (art. 2 pkt 19). Natomiast zużycie energii podlega opodatkowaniu w sytuacji, gdy podmiot zużywający posiada koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót ta energią (art. 9 ust. 1 pkt 3). Wobec takiej konstrukcji przepisów nie ma możliwości, aby zbycie energii do podmiotu posiadającego koncesję na wytwarzanie energii, bądź jej zużycie w przedstawionej powyżej sytuacji było opodatkowane przez którąkolwiek ze stron transakcji. Organy podatkowe prezentują jednak (bezzasadnie) stanowisko, iż w zakresie w jakim dany podmiot (wytwarzający energię elektryczną) dokupuje energię i zużywa ją na własne potrzeby, staje się nabywcą końcowym.

Zdaniem Ministerstwa Finansów nabywcą końcowym jest bowiem podmiot, który nie będzie zajmował się obrotem energią elektryczną, lecz ją zużyje. Taka interpretacja nie wynika jednak z przepisów ustawy, a należy pamiętać, iż wykładni rozszerzającej nie można stosować, jeśli jej zastosowanie miałoby prowadzić do rozszerzenia opodatkowania. Dostrzegając tą lukę ustawodawca zamierza ją wypełnić, modyfikując brzmienie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, co w powiązaniu z art. 9 ust. 1 pkt 3 pozwoli na opodatkowanie akcyzą zużycia energii przez podmiot posiadający wyłącznie koncesję na wytwarzanie, który dokupuje energię elektryczną w celu zużycia jej na własne potrzeby.