Zasady podnoszenia kwalifikacji przez pracowników w 2010 r.

Obecnie (stan prawny listopad 2010) zasady podnoszenia kwalifikacji zawodowych regulują przepisy art. 1031-1036 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.   K.p.)

Są to regulacje, które pojawiły się w związku z ustawą z dnia 20 maja 2010 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. nr 105, poz. 655). Zastąpiły one  art. 103 K.p. i wydane na jego podstawie rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. nr 103, poz. 472 ze zm.) Przypomnijmy, iż te przepisy utraciły moc z dniem 11 kwietnia 2010 r., w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 2009 r. (sygn. akt K 28/08), który uznał art. 103 K.p. za niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.

Uregulowania związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych zawarte w art. 1031-1036 K.p. różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą, czy zdobywa lub uzupełnia wiedzę z własnej inicjatywy bez zgody pracodawcy.

Podnoszenie kwalifikacji z inicjatywy lub za zgodą pracodawcy Podnoszenie kwalifikacji bez zgody i bez inicjatywy pracodawcy
  • płatny urlop szkoleniowy,
  • płatne zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania.

Ponadto pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe pracodawca może dobrowolnie przyznać dodatkowe świadczenia, np. opłacić kształcenie, przejazd, podręczniki czy zakwaterowanie (art. 1033 K.p.).
Zgodnie  art. 1032 § 1 i 2 K.p. stanowi, iż urlopu szkoleniowego pracodawca w jest zobowiązany udzielać w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy i przysługuje on w wymiarze:

1) 6 dni – dla pracownika przystępującego do egzaminów eksternistycznych,
2) 6 dni – dla pracownika przystępującego do egzaminu maturalnego,
3) 6 dni – dla pracownika przystępującego do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe,
4) 21 dni w ostatnim roku studiów – na przygotowanie pracy dyplomowej oraz przygotowanie się i przystąpienie do egzaminu dyplomowego.

1) zwolnienie z całości lub części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia,
2) urlop bezpłatny
– w wymiarze ustalonym w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i pracownikiem.
Zasady przyznawania tych świadczeń są takie same niezależnie od tego czy podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracownika odbywa się z inicjatywy pracodawcy, czy za zgodą pracodawcy.
Jeśli pracodawca zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, to powinien z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe zawrzeć na piśmie umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowa ta nie może zawierać postanowień mniej korzystnych dla pracownika niż przepisy Kodeksu pracy. Jeśli pracodawca nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu, to nie ma obowiązku zawarcia takiej umowy.

Podstawa prawna:
art. 1031-1036 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)

Dodaj komentarz