MSR 38 podaje również sposoby ustalania, czy jednostka rzeczywiście jest w stanie udowodnić spełnienie poszczególnych warunków. I tak w celu ustalenia, czy składnik wartości niematerialnych będzie wytwarzał prawdopodobne przyszłe korzyści ekonomiczne jednostka powinna ocenić przyszłe korzyści ekonomiczne, które ma uzyskać z tego składnika na podstawie zasad określonych w MSR 36 „Utrata wartości aktywów”. Jeśli składnik aktywów będzie wytwarzał korzyści ekonomiczne tylko w połączeniu z innymi aktywami, jednostka odwołuje się do koncepcji ośrodka wypracowującego środki pieniężne opisanej w MSR 36.

Natomiast, zgodnie z par. 61 MSR 38, dostępność środków potrzebnych do ukończenia, użytkowania i pozyskiwania korzyści ze składnika wartości niematerialnych jednostka może udowodnić między innymi poprzez sporządzenie biznesplanu określającego potrzebne środki techniczne, finansowe i inne, a także zdolność jednostki do zapewnienia tych środków. W uzasadnionych przypadkach jednostka powinna także udowodnić dostępność finansowania zewnętrznego poprzez uzyskanie od pożyczkodawcy potwierdzenia jego woli sfinansowania planu. Ponadto systemy ewidencji kosztów w jednostce powinny pozwolić na dokonanie wiarygodnego ustalenia kosztu wytworzenia składnika wartości niematerialnych we własnym zakresie, na podstawie takich elementów, jak wynagrodzenia i inne nakłady poniesione w celu zapewnienia ochrony praw autorskich lub licencji lub na stworzenie programu komputerowego.

MSR 38 wskazuje również, jakich elementów wytworzonych we własnym zakresie jednostka nie powinna ujmować jako wartości niematerialnych. Zgodnie z par. 63 MSR 38wytworzone przez jednostkę we własnym zakresie znaki firmy, tytuły czasopism, tytuły wydawnicze, wykazy odbiorców i pozycje o podobnej istocie nie są możliwe do odróżnienia od kosztów rozwoju firmy jako całości. W związku z tym jednostka nie ujmuje takich składników jako wartości niematerialnych.