Ciężar dowodu w sprawach pracowniczych

W sprawach pracowniczych dotyczących uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, przywrócenia do pracy bądź odszkodowania za bezprawne wypowiedzenie umowy o pracę, ciężar dowodu spoczywa na obu stronach postępowania. W świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, natomiast pracownik musi wykazać istnienie okoliczności, na które się powołał, w celu wykazania, że wypowiedzenie było nieuzasadnione (wyrok SN z 8.9.1977 r., I PRN 17/77). Podobnie jest w sprawach dotyczących „zwolnienia dyscyplinarnego”, tj. rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, w których ciężar udowodnienia zasadności przyczyny wypowiedzenia również spoczywa na pracodawcy (wyrok SN z 6.02.1997 r., I PKN 68/96).

W niektórych przypadkach, wskazanych wprost w kodeksie pracy, ciężar dowodu zostaje przerzucony na pracodawcę. Tak jest przykładowo w sprawach związanych z nierównym traktowaniem pracowników oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności materialnej pracowników za mienie powierzone. Artykuł 183b § 1 k.p. przerzuca ciężar dowodu na pracodawcę w razie postawienia mu uprawdopodobnionego zarzutu naruszenia nakazu równego traktowania i zakazu dyskryminacji. W takim przypadku pracodawca musi udowodnić, że nie dyskryminował danego pracownika i kierował się obiektywnymi kryteriami od momentu jego przyjęcia do pracy, w trakcie trwania stosunku pracy, aż do jego zakończenia. Jak wspomniano powyżej zasada przerzucenia ciężaru dowodu na pracodawcę obowiązuje również w sprawach dotyczących odpowiedzialności materialnej pracowników za mienie powierzone. Pracodawca, zgodnie z art. 116 k.p., ma obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody

Dodaj komentarz