Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
Organy podatkowe obu instancji uznały, że przenośny pawilon kontenerowy posadowiony na poduszkach betonowych, a więc nietrwale związany z gruntem, nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a więc w konsekwencji nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Umorzyły one zatem postępowanie w sprawie ustalenia podatniczce wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości ze względu na jego bezprzedmiotowość.

Odmiennego zdania była podatniczka, która w postępowaniu podatkowym wywodziła, że bezpodstawnie potraktowano przenośny pawilon handlowy stanowiący jej własność jako tymczasowy obiekt budowlany. W ocenie podatniczki na gruncie obowiązującego stanu prawnego obojętne jest, czy dany obiekt ma charakter tymczasowy, bowiem zgodnie z ustawą z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych¹ opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają obiekty budowlane, w tym tymczasowe obiekty budowlane.

Argumenty podatniczki nie przekonały Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który w analizowanym wyroku stwierdził, że opisany wyżej pawilon nie jest budowlą, a więc w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Teza
Na podstawie analizy treści uzasadnienia wyroku można sformułować następującą tezę:
„Brak związania przenośnego pawilonu handlowego z gruntem oznacza, że obiekt taki nie może być uznany za budowlę w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, wobec czego nie podlega on opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.”

Komentarz
Analizowany wyrok stanowi dobry przykład systemowej wykładni przepisów prawa podatkowego, w ramach której dokonano odkodowania treści normy prawnej zawartej w przepisie podatkowym, uwzględniając związek tego przepisu z innymi przepisami prawa.

W sprawie nie było sporu o to, że przenośny pawilon handlowy, w którym prowadzono działalność gospodarczą, nie był ani budynkiem, ani obiektem małej architektury. Niezbędne zatem było rozstrzygnięcie, czy taki pawilon jest budowlą w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, bo tylko w przypadku pozytywnej odpowiedzi na tak postawione pytanie mógł być on przedmiotem podatku od nieruchomości. Rzecz w tym, że przepisy ustawy Prawo budowlane nie zawierają legalnej definicji budowli, posługując się jedynie przykładowym wyliczeniem obiektów budowlanych, uznanych za budowlę. Oceniając to wyliczenie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi doszedł do przekonania, że cechą wspólną obiektów wymienionych w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego jest trwałe związanie z gruntem. Cechy takiej nie posiada przenośny pawilon handlowy. Wynika to wprost już z jego nazwy, akcentującej tymczasowy, nietrwały charakter związania z podłożem, i jego mobilność.

Wyrok zainteresuje zapewne wszystkich podatników prowadzących działalność gospodarczą w podobnych obiektach.

1) Dz. U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm.