Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
Organy podatkowe określiły podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości innej niż zadeklarowana przez podatnika. Zakwestionowały m.in. zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi marketingowe. W ocenie organów usługi te w ogóle nie zostały wykonane. Na potwierdzenie swojego stanowiska organy wskazały, iż podatnik dokonywał dostaw towarów w trybie zamówień publicznych, w ramach którego ingerencja podmiotów trzecich w wybór ofert jest niemożliwa. W takiej sytuacji nie ma zatem potrzeby skorzystania z usług firm zajmujących się marketingiem.

Podatnik argumentował, iż poniesione przez niego wydatki na usługi marketingowe przyczyniły się do zdobycia rynków zbytu i pozyskania odbiorców. Usługi te zostały faktycznie wykonane, brak jest zatem podstaw do zakwestionowania możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Rozpoznający sprawę WSA w Warszawie uchylił decyzje organów podatkowych. Za nieuprawnione uznał stwierdzenia, iż z uwagi na to, że podatnik realizował dla swoich kontrahentów dostawy w trybie udzielania zamówień publicznych to niemożliwa była ingerencja osób trzecich w uczestniczeniu w wyborze ofert, a zatem nie istniała potrzeba korzystania z firm pośredniczących, świadczących usługi marketingowe. Zdaniem Sądu przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych, ani też inne przepisy prawa, nie stoją na przeszkodzie korzystaniu przez dostawców z usług marketingowych mających służyć zawieraniu umów w ramach zamówień publicznych. Pojęcie usług marketingowych jest na tyle szerokie, iż sam fakt ogłaszania zamówień publicznych w biuletynie, jak też zakaz udziału osób trzecich przy czynnościach zmierzających do zawarcia umów nie wyklucza zasadności korzystania z tego typu usług przez oferenta.

Teza
Z uzasadnienia omawianego wyroku wyprowadzić można następującą tezę:
„Sam fakt dokonywania przez podatnika dostaw towarów w trybie ustawy Prawo zamówień  publicznych nie wyklucza możliwości ponoszenia przez tego podatnika wydatków na usługi marketingowe. Jeżeli podatnik będzie w stanie wykazać związek tych usług z osiąganymi przychodami ich koszt będzie stanowił koszt uzyskania przychodu.”

Komentarz
Prezentowany wyrok powinien zainteresować tych podatników, którzy w ramach działalności gospodarczej dokonują dostaw towarów w ramach trybu ustawy Prawo zamówień publicznych. Stanowisko Sądu potwierdza bowiem, iż również w takiej sytuacji zasadne może być ponoszenie wydatków na usługi marketingowe i wliczanie ich do kosztów uzyskania przychodów.

W prezentowanym wyroku WSA w Warszawie w bardzo racjonalny sposób podszedł do kwestii usług marketingowych oraz ich związku z osiąganymi przez podatnika przychodami. Orzekające w sprawie organy podatkowe ograniczyły bowiem pojęcie i zakres usług marketingowych wyłącznie do udziału świadczących je podmiotów w podpisywaniu umów handlowych. To doprowadziło je do wniosku, iż skoro w ramach trybu zamówień publicznych udział taki jest niedopuszczalny, to poniesione przez podatnika koszty usług marketingowych w powyższym zakresie były niezasadne i nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

Należy zgodzić się z poglądem Sądu, iż zakres usług marketingowych jest znacznie szerszy niż przypisywany im przez organy podatkowe. W uzasadnieniu orzeczenia WSA wymienił zresztą szczegółowo na czym może polegać świadczenie usług marketingowych. Oprócz udziału w podpisywaniu umów handlowych usługi marketingowe obejmują również działania gospodarcze dotyczące samej sprzedaży, dystrybucji, reklamy produktu, badań rynku itp.

W rozpatrywanej sprawie nabywane przez podatnika usługi marketingowe dotyczyły m.in. wyszukiwania kontrahentów, którym podatnik mógł bezpośrednio składać swoje oferty. Nie ulega wątpliwości, iż tego typu usługi mogły przyczynić się do zwiększenia sprzedaży, a co się z tym wiąże nie sposób odmówić im zasadności oraz związku z osiąganymi przychodami.

Należy jednocześnie podkreślić, iż co do zasady możliwość zaliczenia wydatków na usługi marketingowe do kosztów uzyskania przychodów jest akceptowana przez organy podatkowe. Takie stanowisko zaakceptował m.in. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2009 roku nr IPPB5/423-275/09-2/AJ.

1) Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)