Stan faktyczny oraz stanowisko WSA
Organy podatkowe określiły podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych z uwagi na niedopełnienie przez niego obowiązku uiszczenia bez wezwania dwóch rat podatku z tytułu posiadania samochodów ciężarowych i przyczep. Charakter pojazdów, a przez to zakres ich opodatkowania, ustalono na podstawie kart informacyjnych pojazdów.

Podatnik argumentował, że posiadane przez niego pojazdy są pojazdami specjalnymi, które podlegają zwolnieniu z podatku. W dyspozycji podatnika są bowiem samochody przeznaczone do nauki jazdy, które spełniają specjalne funkcje, gdyż posiadają odpowiednio dostosowane nadwozie, specjalne wyposażenie i oznakowanie.

WSA w Gdańsku – rozpatrując wniesioną przez podatnika skargę – uchylił decyzje organów podatkowych. Zakwestionował przede wszystkim stanowisko organów, iż ustalenie rodzaju pojazdu, przeznaczenia i funkcji środka transportowego należy do organu rejestrującego pojazdy. W ocenie Sądu takie uprawnienie nie wynika z żadnego przepisu prawa, a zatem brak było podstaw do przyjęcia, że o rodzaju pojazdu decyduje wpis w jego dowodzie rejestracyjnym. O tym, czy pojazd korzysta ze zwolnienia z podatku od środków transportowych jako pojazd specjalny, o którym mowa w 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.¹ decyduje wyłącznie to, czy mieści się on w definicji pojazdu specjalnego zawartej w art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Okoliczność ta powinna być zatem ustalona w toku postępowania przez organ podatkowy, a nie wywiedziona jedynie na podstawie treści dowodu rejestracyjnego.

Teza
Na podstawie uzasadnienia omawianego orzeczenia można sformułować następującą tezę:
„O tym, czy pojazd korzysta ze zwolnienia z podatku od środków transportowych jako pojazd specjalny, o którym mowa w 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.² decyduje wyłącznie to, czy mieści się on w definicji zawartej w art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym.”

Komentarz
Prezentowany wyrok powinien zainteresować podatników, którzy prowadząc działalność związaną z wykorzystywaniem pojazdów obowiązani są do opłacania podatku od środków transportowych. Sąd przesądził w nim bowiem, że o charakterze pojazdu, wpływającym na zakres jego opodatkowania, nie decyduje treść dowodu rejestracyjnego, lecz to, czy spełnia on określone cechy opisane w ustawie Prawo o ruchu drogowym.

Niniejsza sprawa dotyczyła kwalifikacji pojazdów jako pojazdów specjalnych, które podlegają zwolnieniu z podatku od środków transportowych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Definicję pojazdu specjalnego zawiera art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym jest to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Stanowisko Sądu oznacza, że organy podatkowe, dokonując charakterystyki pojazdu z punktu widzenia zakresu opodatkowania podatkiem od środków transportowych, zobowiązane są do analizy cech pojazdu w kontekście przytoczonej wyżej definicji i nie mogą opierać się wyłącznie na zapisach umieszczonych w treści dowodu rejestracyjnego. Uwzględniając fakt, iż podobne poglądy były już wcześniej prezentowane w orzecznictwie sądowym (por. wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2011 roku sygn. akt II FSK 1914/09 oraz z dnia 10 lutego 2011 roku sygn. akt II FSK 1820/09) należy uznać powyższą kwestię za skutecznie przesądzoną.

1) Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 roku Nr 95, poz. 613 ze zm.)
2) Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 roku Nr 95, poz. 613 ze zm.)