Promowanie produktów przez zleceniobiorcę opiera się m.in. na przygotowywaniu i wdrażaniu programów promocyjnych, udziale w konferencjach promocyjnych, świadczeniu usług reklamowych, badaniu rynku. Ponadto, podmiot ten świadczy na rzecz wnioskodawcy również szereg usług o charakterze administracyjnym czy też usługi public relations. Podmiot będący zleceniobiorcą, w ramach świadczonej usługi wydaje nieodpłatnie towary na rzecz lekarzy i farmaceutów w celu promowania oferowanych przez wnioskodawcę produktów leczniczych. Towary te są uprzednio nabywane przez zleceniobiorcę.
Zleceniobiorca wystawia na rzecz wnioskodawcy fakturę z wyszczególnioną wysokością wynagrodzenia. Na wynagrodzenie składają się 3 kategorie kosztów: bezpośrednie (związane z produktami leczniczymi), pośrednie (rozdzielone na podstawie raportu z rzeczywistym czasem pracy działów marketingu zleceniobiorcy) oraz kosztów ogólnych (rozdzielonych zgodnie z metodologią czasu pracy działów marketingu zleceniobiorcy). Na wynagrodzenie składają się np. koszty najmu, media, koszty podróży, utrzymania itp. Do wyliczonych kosztów promocji produktów leczniczych doliczona została marża. Jeżeli chodzi o koszty świadczenia usług PR, ustalono, że wynagrodzenie będzie wyliczane na podstawie rzeczywistych kosztów poniesionych przez zleceniobiorcę w związku z tymi usługami do produktów leczniczych wnioskodawcy oraz do jego wizerunku.
Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku wynikającego z faktur wystawianych przez zleceniobiorcę w związku ze świadczeniem kompleksowej usługi marketingowej.
Wnioskodawca stanął na stanowisku, że będzie mógł on skorzystać z prawa do odliczenia. W jego ocenie, świadczone usługi mają choćby pośredni związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawca wskazał, że nabywana od zleceniobiorcy usługa jest świadczeniem złożonym. Pojęcie to zostało wypracowane przez orzecznictwo TSUE (d. ETS) i uznawane jest za usługę składającą się elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności, celem ustalenia czy podatnik dostarcza klientowi kilka odrębnych świadczeń czy też jedno świadczenie. Chodzi tutaj o to, aby ustalić czy elementy danej usługi są na tyle ze sobą nierozerwalne aby można było mówić o jednej usłudze, której nie da się rozdzielić, aby nie dopuścić do naruszenia zasady neutralności VAT. Zdaniem wnioskodawcy, do takiej sytuacji dochodzi w tym konkretnym przypadku, ponieważ nieodpłatne wydawanie towarów nie stanowi odrębnej dostawy towarów, lecz jest nierozerwalnie związane ze świadczeniem głównym tj. usługą marketingową.
Organ interpretacyjny nie podzielił jednak stanowiska wnioskodawcy. W interpretacji indywidualnej z 10 kwietnia 2012 r. (nr IPPP1/443-34/12-2/AS) zwrócił uwagę, że co do zasady każde świadczenie powinno być traktowane odrębnie dla celów VAT, za wyjątkiem sytuacji gdy pomiędzy świadczeniami istnieje na tyle ścisły funkcjonalny związek, by nie można go było rozdzielić. Następnie organ odwołał się do wyroku TSUE w sprawie Loyalty Managament i Baxi Group (sprawy C-53/09 i C-55/09), który dotyczył skutków podatkowych organizowania i funkcjonowania programów lojalnościowych. Organ opierając się na tym wyroku uznał, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku, nie można się zgodzić, że dochodzi do świadczenia usługi kompleksowej. Wskazał, że odbiorcami są w dwa odrębne podmioty – w przypadku usługi marketingowej jest nim wnioskodawca, a w przypadku przekazywania towarów są nimi lekarze i farmaceuci. Co więcej, organ wskazał, że wnioskodawca nawet nie uzyskuje prawa do rozporządzania towarami przekazywanymi przez zleceniobiorcę, lecz trafiają one wprost do ostatecznych beneficjentów. Dlatego też, wnioskodawca dysponuje tylko prawem do odliczenia jedynie w odniesieniu do wydatków poniesionych w zakresie nabywanych usług marketingowych, natomiast nie może skorzystać z tego prawa w odniesieniu do towarów nabywanych przez podmiot świadczący na jego rzecz usługę, który przekazuje towary beneficjentom.
