Na szczególną uwagę zasługuje interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 marca 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.111.2018.1.ISZ. W stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji, podatnik pobierał zaliczki od nabywców krajowych na poczet przyszłych dostaw. Dostawy miały miejsce w tym samym miesiącu, w którym kontrahent uiszczał zaliczki. W związku z tym, że obowiązek podatkowy w zakresie zaliczki powstawał w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym miały miejsce dostawy towarów, podatnik zrezygnował z oddzielnego wystawiania faktury zaliczkowej i wystawiał jeden dokument – fakturę rozliczeniową. Na podstawie wystawionej faktury podatnik rozpoznawał obowiązek podatkowy zgodnie z datą otrzymania zaliczki.

W ocenie organu podatkowego, podatnik może zrezygnować z wystawienia faktury zaliczkowej i ograniczyć się do wystawiania faktury zawierającej elementy, o których mowa w art. 106e-106f u.p.t.u., w której uwzględni całość dokonanej dostawy (łącznie z kwotą otrzymanej zaliczki lub zaliczek). W takim przypadku właściwe jest dokumentowanie dokonania transakcji poprzez wystawienie jednego dokumentu – faktury rozliczeniowej, której treść będzie poszerzona o dane wskazane w art. 106f u.p.t.u., tj.: kwotę zapłaty, kwotę podatku, datę i kwotę brutto otrzymanej zaliczki. Zaznaczyć przy tym należy, że wystawienie dwóch faktur, tj. faktury na zaliczkę i faktury na ostateczne rozliczenie – również  nie jest błędem.