Konieczność istnienia tego związku jest właściwie sprawą oczywistą, pojawia się jednak problem dotyczący jego rozumienia, co jednocześnie prowadzi do określenia jego zakresu. Zarówno w literaturze jak i w orzecznictwie NSA niemal powszechnie podkreśla się konieczność istnienia związku między wydatkiem a przychodem. Przykładem może tu być wyrok z dnia 18 sierpnia 2004 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie FSK 359/04. Tak stanowi także art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15.02.1992 r. Dz.U.00.54.654 z późn. zmianami. Podróż służbowa przedsiębiorcy w celu wykonania usługi uprawnia do zaliczenia w koszty diet. Pojęcie delegacji służbowej, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nie zostało zdefiniowane. W takim przypadku należy wejść do z art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). W myśl tej definicji podróżą służbową byłoby wykonanie zadania lub celu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą poza miejscowością, w której znajduje się siedziba przedsiębiorstwa, lub poza stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej. Pracownik dodatkowo powinien być oddelegowany przez Pracodawcę. W świetle powyższego każdy wyjazd poza miejscowość, w której znajduje się siedziba czy placówka firmy stanowić będzie podróż służbową związaną z prawem do zaliczenia w koszty wartości diet. Cel takiego wyjazdu nie ma znaczenia, ważne tylko, aby był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, aby podróż została dokonana w celu uzyskania przychodu. Celem może być szkolenie, podpisanie umowy z bankiem, kontrahentem lub inne. Celem może być również wyjazd związany z wystawieniem produktów na targach. Ustawodawca nie uregulował katalogu elementów, które stanowiłyby hierarchię uznawania lub nieuznawania. W tej sytuacji rekonesans na nowym rynku, rozumiany jako działanie z zamiarem pozyskania nowych kontaktów, zleceń itp. Stanowi koszt uzyskania przychodów dla firmy.

Podstawa prawna:
1. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15.02.1992 r. Dz.U.00.54.654 z późn. zmianami
2. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.)
3. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).