Z perspektywy grupy kapitałowej / właściciela mają one charakter neutralny, gdyż o kondycji finansowej grupy świadczy wynik skonsolidowany. Dlatego też rozliczenia wewnątrzgrupowe są w planowaniu finansowym / budżetowaniu grupy kapitałowej podporządkowane celom biznesowym / finansowym, a przepisy podatkowe wprowadzające zasadę „cen rynkowych” wydają się wprowadzać nienaturalne ograniczenia w swobodnym planowaniu dochodów poszczególnych spółek grup kapitałowych. Jednak takie właśnie rozdzielenie racjonalności biznesowej od zasady rynkowości określonej w przepisach o cenach transferowych może generować największe ryzyko podatkowe. Najbezpieczniejsza polityka cen transferowych to taka, która odzwierciedla wszystkie racjonalne biznesowe założenia, cele i ograniczenia w jakich działa grupa kapitałowa i poszczególne jej spółki. Właściwie wybrana metoda ustalania cen transferowych to taka, która uwzględnia rzeczywiste zaangażowanie spółek z grupy w prowadzenie / rozwijanie działalności / generowanie zysków i odpowiednio je za to wynagradza.  Zasada, że kto bierze na siebie  ryzyko ten powinien otrzymać premie sprawdza się bardzo dobrze w bezpiecznym planowaniu rozliczeń wewnątrzgrupowych i ich skutecznej obronie.

Istnieje kilka modeli funkcjonowania grup kapitałowych prowadzących działalność w obszarze produkcji i dystrybucji, dla których założenia biznesowe wyznaczają strukturę wzajemnych transakcji oraz sposób rozliczeń. Planowanie bezpiecznej polityki cen transferowych powinno się rozpocząć od ustalenia w którym modelu biznesowym funkcjonuje grupa i w konsekwencji dana spółka bowiem to determinuje jakie obciążenia / rozliczenia będą uzasadnione i bezpieczne podatkowo dla tej spółki.  Na przykład model zdecentralizowany tj. z centralą posiadającą własność aktywów niematerialnych  (technologia, know-how, znaki towarowe/handlowe) oraz spółkami operacyjnymi o dużym stopniu samodzielności w obszarze produkcji, dystrybucji i sprzedaży na ich rynkach, uzasadnia takie koszty z centrali jak m.in.: opłaty licencyjne, pożyczki i/lub gwarancje, usługi wsparcia / zarządzania. W modelu zcentralizowanym tj. z pryncypałem, który uczestniczy w przepływie towarowym i ponosi odpowiedzialność za kluczowe procesy / ryzyka przy założeniu ograniczenia funkcji spółek produkcyjnych / dystrybucyjnych , powyższe koszty nie powinny obciążać producentów/dystrybutorów, a będę rozliczone w cenie wyrobów.

Powyższe determinuje również dobór metod rozliczeń. Metody podatkowe, które mają swoje konkretne definicje w przepisach podatkowych, w praktyce międzynarodowej sprowadzają się do podstawowych mechanizmów weryfikacji poprawności dokonanej przez grupę kapitałową alokacji dochodów do poszczególnych spółek. Istotną rolę w tej weryfikacji odgrywają tzw. benchmarki rynkowe, które pozwalają na ocenę racjonalności założeń grupowych w oparciu o zachowania / transakcje / dochody podmiotów działających niezależnie na rynku. Niemałą rolę w tych analizach pełni umiejętność oceny / wyceny wpływu różnic w działaniu w pełni niezależnej spółki a specyfiką działania w grupie kapitałowej.