Gwarancja powodzenia emisji obligacji polega na pisemnym zobowiązaniu banku (gdyż najczęściej gwarantem powodzenia jest bank współpracujący w trakcie emisji) do objęcia obligacji, na które nie zapiszą się inwestorzy. W praktyce objęcie emisji z punktu widzenia księgowego nie różni się niczym od udzielenia kredytu. Bank przekazuje środki własne w wysokości emisji nie objętej przez potencjalnych inwestorów. Gwarantem emisji obligacji może być równiej jednostka nadrzędna jednak w takim przypadku emisja nie miałaby sensu, gdyż środki te mogłyby być przekazane w inny („tańszy”) sposób.
Uzyskanie gwarancji emisji poprzedzone jest, podobnie jak w przypadku udzielenia kredytu, wnikliwą analizą zdolności kredytowej potencjalnego emitenta. Jest to bardzo pracochłonne działanie dla służb finansowo księgowych jednostki budżetowej. Bank ustalając zdolność kredytową wyznacza tzw. „rating” czyli punktową ocenę będącą wypadkową wielu czynników o charakterze finansowym. Rating wyraża zdolność emitenta do dokonywania terminowej obsługi zobowiązań płatniczych zaciąganych przez dany podmiot w trakcie trwania transakcji. Rating jest bardzo przydatnym narzędziem wspomagającym podejmowanie decyzji związanych z zaangażowaniem środków pieniężnych.
Służby finansowo księgowe jednostek budżetowych poza przygotowaniem raportów finansowych (zarówno rocznych jak i kwartalnych) muszą dostarczyć do banków dodatkowych informacji, które nie mają ściśle sformalizowanej formy, która uzależniona jest wyłącznie od procedur konkretnego banku współpracującego przy danej emisji.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe
