Kody Incoterms a wartość statystyczna w zgłoszeniu Intrastat

Konwencja ta została podpisana w Wiedniu 11 kwietnia 1980 r., stąd też zwana jest również konwencją wiedeńską (ang. CISG, Convention on Contracts for the International Sale of Goods). Jest to wielostronna umowa międzynarodowa, która wprowadza ujednolicenie zasad międzynarodowego prawa handlowego w zakresie umów zawieranych w celu międzynarodowej sprzedaży towarów. W przypadku, gdy nie jest to wyraźnie ujęte w umowie, przepisy CISG uznaje się za obowiązujące w prawodawstwie krajowym odnoszącym się do transakcji sprzedaży towarów pomiędzy kontrahentami z krajów, które ratyfikowały konwencję. Polska dokonała ratyfikacji konwencji wiedeńskiej 13 marca 1995 r.. W Polsce konwencja weszła w życie 1 czerwca 1996 r. (została opublikowana w Dzienniku Ustaw z 2007 r. nr 45 poz. 286).
Na mocy Konstytucji RP CIGS stanowi źródło prawa bezpośrednio obowiązującego w polskim porządku prawnym i może być stosowana bezpośrednio przez sądy do rozstrzygania sporów z materii objętej konwencją.
Obecnie obowiązującą wersją jest Incoterms 2000, która zastąpiła Incoterms 1990.
Incoterms co do zasady dzielą koszty i odpowiedzialność pomiędzy nabywcę i sprzedawcę towarów oraz odzwierciedlają rodzaj uzgodnionego transportu towarów pomiędzy stronami transakcji. Obejmuje to m.in. przewóz produktów, rozliczenie odpowiedzialności exportowych i importowych, pokrycie kosztów, w tym transportu i ubezpieczenia, przeniesienie ryzyka za stan produktów w różnych punktach procesu transportowego. Incoterms są używane zawsze w połączeniu z lokalizacją geograficzną i nie zajmują się transferem praw własności.
Reguły ujęte w Incoterms 2000 podzielone zostały na grupy, zróżnicowane ze względu na wspólne dla poszczególnych grup warunki, m.in. opłaty za transport i ubezpieczenie, moment przeniesienia ryzyka (a tym samym zrealizowania dostawy, co jest bezpośrednio związane z zagadnieniami dotyczącymi płatności za zrealizowany kontrakt), odpowiedzialności za formalności oraz koszty związane z odprawami celnymi eksportowymi i importowymi.
Grupa E – Departure – sprzedający udostępnia towar do dyspozycji kupującego we wskazanym punkcie wydania. Sprzedający nie jest zobowiązany do zapewnienia odprawy celnej eksportowej, jak również nie ponosi kosztów ani ryzyka załadunku towaru. W grupie tej wyróżniamy:

EXW
– Ex Works (…named place) – Od zakładu (…określone miejsce). Termin ten przedstawia najmniejszą odpowiedzialność oraz zaangażowanie ze strony sprzedającego. Dostawa zostaje uznana za dokonaną w momencie postawienia towarów do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu, bez zobligowania sprzedającego do dalszych czynności.
Grupa F – Main Carriage Unpaid – Grupa „F” zobowiązuje sprzedającego do dokonania odprawy celnej eksportowej. Sprzedający nie opłaca zasadniczych kosztów transportu ani ubezpieczenia. W grupie tej wyróżniamy:
FCA. Free Carrier (…named place) – franco przewoźnik  (…określone miejsce). Sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego, w oznaczonym miejscu. Towar uważa się za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika, w tym momencie następuje przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego.
[page_break]
FAS. Free Alongside Ship (…named loading port) – Franco wzdłuż burty statku (…określony port załadunku). Odpowiedzialność za koszty transportu oraz ryzyko sprzedającego kończą się w momencie dostarczenia towarów do burty statku w oznaczonym porcie nadania, jednak bez załadunku towarów na statek. Od tego momentu wszelkie koszty oraz ryzyko związane z towarem zostaje przeniesione na kupującego. Termin może być używany wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego oraz wodnego śródlądowego.
FOB. Free On Board (…named loading port) – Franco statek (…określony port załadunku). Punktem przeniesienia kosztów i ryzyka za towar ze sprzedającego na kupującego jest moment przekroczenia burty statku przez towar, sprzedający ponosi też koszty załadunku. Termin może być używany wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego oraz wodnego śródlądowego.
Grupa C – Main Carriage Paid – Sprzedający zawiera umowę przewozu i ponosi jego koszty. Sprzedający jest również zobowiązany do dokonania odprawy celnej eksportowej. Ryzyko zostaje przeniesione na kupującego w momencie nadania towaru. Wszelkie dodatkowe, wynikłe po załadunku, koszty związane z transportem oraz innymi zdarzeniami obciążają kupującego. W grupie tej wyróżniamy:
CFR. Cost and Freight (…named destination port) – Koszt i fracht (…określony port przeznaczenia). Sprzedający nie ponosi kosztów ubezpieczenia towarów (od momentu załadunku na statek w porcie nadania), które leżą po stronie kupującego; dostawa zostaje uznana za zrealizowaną w momencie załadunku towaru na statek przewoźnika wskazanego przez sprzedającego.
CIF. Cost, Insurance and Freight (named destination port) – Koszt, ubezpieczenie i fracht (…określony port przeznaczenia). Sprzedający jest odpowiedzialny również za zawarcie umowy i opłacenie kosztu ubezpieczenia towaru w na rzecz kupującego. Warto zaznaczyć, że Incoterms 2000 zobowiązują sprzedającego do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej jedynie w podstawowym zakresie. Zarówno CFR jak i CIF mogą być używane wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego oraz wodnego śródlądowego.
CPT. Carriage Paid To (…named destination port) – przewoźne opłacone do (…określonego miejsca przeznaczenia). Odpowiednik CFR w transporcie innym, niż morskim i wodnym śródlądowym (w tym multimodalnym).
CIP. Carriage and Insurance Paid to (…named destination port) – Przewoźne i ubezpieczenie opłacone do (…określonego miejsca przeznaczenia). Odpowiednik CIF w transporcie innym, niż morskim i wodnym śródlądowym (w tym multimodalnym).
Grupa D – Arrival – Sprzedający jest zobowiązany do dostarczenia towaru do określonego miejsca lub portu przeznaczenia. W grupie tej wyróżniamy:
DAF. Delivered At Frontier (…named place) – Dostarczone na granicę (…określone miejsce). Sprzedający jest zobowiązany dostarczyć towar do dyspozycji kupującego na granicy, jednak przed granicą odprawy celnej kraju odbiorcy. W przypadku dostawy DAF, koszt oraz ryzyko rozładunku towaru są po stronie kupującego. Sprzedający zobowiązany jest do przeprowadzenia odprawy celnej eksportowej. Termin odnosi się do granicy lądowej, niezależnie od środka transportu.
[page_break]
DES. Delivered Ex Ship (…named port) – Dostarczone statek (…określony port). Towar uważa się za dostarczony w momencie postawienia do dyspozycji (rozładunku) przez odbiorcę na statku we wskazanym porcie przeznaczenia. Sprzedający jest zobowiązany ponieść wszystkie koszty do tego momentu, ponosi również ryzyko uszkodzenia lub utraty towarów podczas transportu do portu przeznaczenia. Sprzedający jest zobowiązany do odprawy celnej eksportowej. Koszt oraz ryzyko rozładunku są po stronie kupującego. Termin analogiczny do DAF, w odniesieniu do transportu morskiego, wodnego śródziemnego oraz multimodalnego z dostawą na statku w porcie przeznaczenia.
DEQ. Delivered Ex Quay (…named port) – Dostarczone na nabrzeże (…określony port). Analogicznie, jak w przypadku DES, jednak towar powinien być postawiony do dyspozycji kupującego na nabrzeżu we wskazanym porcie przeznaczenia. Koszty oraz ryzyko rozładunku leżą po stronie sprzedającego. Termin używany w odniesieniu do transportu morskiego, wodnego śródlądowego oraz multimodalnego, z rozładunkiem ze statku w porcie przeznaczenia.
DDU. Delivered Duty Unpaid (…named destination place) – Dostarczone, cło nieopłacone (…określone miejsce przeznaczenia). Warunki dostawy DDU zobowiązują sprzedającego do dostarczenia towarów we wskazane (dowolne) miejsce, również w kraju odbiorcy, wraz z poniesieniem wszelkich kosztów i ryzyk z tym związanych, za wyjątkiem wszelkich kosztów celnych oraz odpowiedzialności z tym związanej (przeprowadzenia odprawy celnej importowej). Towar uważa się za dostarczony bez rozładunku z ostatniego środka transportu. Termin ma zastosowanie dla wszystkich środków transportu, jednak w przypadku miejsca dostawy przewidzianego w porcie przeznaczenia (bez dalszego transportu lądowego po stronie sprzedającego) powinny zostać użyte terminy DES lub DEQ.
DDP. Delivered Duty Paid (…named destination place) – Dostarczone, cło opłacone (…określone miejsce przeznaczenia). Najszersza odpowiedzialność oraz zakres czynności sprzedającego spośród powyższych zasad. Zakres odpowiedzialności rozszerzony w stosunku do DDU o odpowiedzialność oraz pokrycie kosztów związanych z odprawą celną importową.
Zgodnie z ustawą prawo celne podmioty dokonujące wymiany handlowej z krajami Unii Europejskiej zobowiązane są do dokonywania zgłoszeń INTRASTAT. Należy podkreślić, iż obowiązek ten dotyczy tylko tych spółek, które przekroczyły określone przez Główny Urząd Statystyczny progi obrotów towarów. Wartości progów statystycznych ustalane są odrębnie dla przywozu oraz wywozu. Rozróżniane są dwa progi statystyczne:

1. próg podstawowy (dawniej asymilacji) – pierwszy próg statystyczny, którego przekroczenie wyznacza obowiązek sprawozdawczości w ramach systemu INTRASTAT. Spółka, która przekroczyła ten próg obrotów automatycznie staje się zobowiązana do składania deklaracji INTRASTAT począwszy od następnego miesiąca sprawozdawczego.

2. próg szczegółowy (dawniej specyficzny) – wyznaczony na znacznie wyższym poziomie niż próg podstawowy. Jego przekroczenie związane jest z koniecznością składania bardziej szczegółowych deklaracji INTRASTAT (wymagany bardziej szczegółowy zakres danych np. dodatkowych kosztów transakcji)

W roku 2010 podobnie jak w 2009 obowiązują te same kwoty progów statystycznych, i tak dla przywozu i wywozu próg podstawowy wynosi 1.000.000 zł oraz próg szczegółowy dla przywozu został ustalony na poziomie 33.000.000 i odpowiednio dla wywozu na poziomie 60.000.000 zł.

[page_break]
W przywozie wartością statystyczną jest wartość towarów w miejscu i czasie wprowadzenia na polski obszar statystyczny. Jest to zatem wartość określona na bazie warunku CIF, która kalkulowana jest: w przypadku rodzaju transakcji o kodzie 11 (kupno/sprzedaż) na podstawie wartości towarów z faktury, natomiast w pozostałych przypadkach na podstawie kwoty /wartości, która byłaby zafakturowana w przypadku rodzaju transakcji o kodzie 11 (kupno/sprzedaż).
Wartość statystyczna w przywozie na bazie CIF uwzględnia więc dodatkowe koszty dotyczące tej części przewozu, która odbywa się poza polskim obszarem statystycznym. Należy więc włączyć poniesione poza polskim obszarem statystycznym:

  • koszty opakowania,
  • opłaty transportowe,
  • opłaty za dokowanie,
  • opłaty za załadunek i magazynowanie,
  • wszelkie koszty, zyski i wydatki, łącznie z ubezpieczeniem i prowizją, powstałe do miejsca przekroczenia granicy polskiego obszaru statystycznego (dostawy towarów na pokład statku lub samolotu).

Jeżeli natomiast wartość fakturowa zawiera wyodrębnione koszty frachtu i ubezpieczenia poniesione już na polskim obszarze statystycznym, to kosztów tych nie należy ujmować w wartości statystycznej raportowanej w deklaracji Intrastat przywóz.
Wartość statystyczna nie obejmuje podatków i opłat należnych w przywozie, takich jak: cło, VAT, akcyza i inne opłaty o podobnym charakterze.

W przypadku towarów przetwarzanych (procedury uszlachetniania) wartość statystyczna jest ustalana tak, jakby towary były w całości wytworzone w kraju przetworzenia, tj. z podaniem wartości powierzonego materiału oraz usługi.
W przypadku natomiast towarów stanowiących nośniki informacji (np. dyskietki, taśmy komputerowe, filmy, kasety audio i video, CD-ROM) przywożonych w celu dostarczenia informacji, wartość statystyczna powinna opierać się na całości kosztów towarów, tzn. powinna uwzględniać nie tylko wartość nośnika, ale i przekazywanej informacji.
W przypadku zwrotów towarów wartość statystyczna jest równa wartości, która została podana przy wywozie towaru.
Jeżeli wartość fakturową ustalono na bazie dostawy CPT, CIP, DDU lub DDP, a miejsce przeznaczenia zlokalizowane jest na polskim obszarze statystycznym, wartość tę uważa się za wartość ustaloną na bazie CIF, o ile koszty frachtu i ubezpieczenia ponoszone na polskim obszarze statystycznym przez dostawcę zagranicznego nie zostały wyodrębnione na fakturze.
W wywozie z kolei wartością statystyczną jest wartość towarów w miejscu i czasie, w którym towary opuszczają polski obszar statystyczny, jest to więc wartość oparta o Incoterms FOB.
[page_break]
Wartość tę oblicza się w przypadku rodzaju transakcji o kodzie 11 (kupno/sprzedaż) na podstawie wartości towarów z faktury, natomiast w pozostałych przypadkach na podstawie kwoty/wartości, która byłaby zafakturowana w przypadku rodzaju transakcji o kodzie 11 (kupno/sprzedaż). Wartość statystyczna uwzględnia więc dodatkowe koszty dotyczące tej części przewozu, która odbywa się na polskim obszarze statystycznym.
Należy więc włączyć:

  • koszty opakowania,
  • krajowe opłaty transportowe,
  • opłaty za dokowanie,
  • opłaty za załadunek i magazynowanie,
  • wszelkie koszty, zyski i wydatki, łącznie z ubezpieczeniem i prowizją, powstałe do miejsca przekroczenia granicy polskiego obszaru statystycznego (dostawy towarów na pokład statku lub samolotu).

Jeżeli wartość fakturowa zawiera wyodrębnione koszty frachtu i ubezpieczenia poniesione poza polskim obszarem statystycznym, to wartości tych nie należy ujmować w wartości statystycznej.

Wartość statystyczna nie obejmuje podatków i opłat należnych w wywozie, takich jak: cło, VAT, akcyza i inne opłaty o podobnym charakterze.
W przypadku towarów przetwarzanych (procedury uszlachetniania) wartość statystyczna jest ustalana tak, jakby towary były w całości wytworzone w kraju, tj. z podaniem wartości powierzonego materiału oraz usługi.
W przypadku towarów stanowiących nośniki informacji (np. dyskietki, taśmy komputerowe, filmy, kasety audio i video, CD-ROM) wysyłanych w celu dostarczenia informacji, wartość statystyczna powinna opierać się na całości kosztów towarów, tzn. powinna uwzględniać nie tylko wartość nośnika, ale i przekazywanej informacji.
W przypadku zwrotów towarów wartość statystyczna jest równa wartości, która została podana przy przywozie towaru.
Przypadki ustalenia wartości fakturowej na bazie warunków dostaw: EXW, FCA i FAS z podaną miejscowością polską, uważa się za równoważne z zastosowaniem warunków FOB.

Dodaj komentarz