i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Kodeks cywilny nie dokonuje podziału na rodzaje leasingu tak jak czyni to ustawa o rachunkowości oraz obie ustawy o podatku dochodowym.

Jak napisano powyżej zarówno prawo bilansowe jak i podatkowe definiuje pojęcie leasingu. Konieczna jest jednak odrębna identyfikacja umowy, z uwagi na fakt, iż przepisy te, niestety nie są ze sobą zbieżne. Zarówno w pierwszym jak i w drugim przypadku wyodrębnia się natomiast pojęcie leasingu finansowego oraz operacyjnego. Z uwagi jednak na dualizm przepisów umowy są definiowane w sposób diametralnie różny doprowadzając do najczęściej występującej na rynku sytuacji, w której umowa leasingu finansowego z punktu widzenia księgowego może być umową leasingu operacyjnego w myśl prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z prawem bilansowym za leasing finansowy uważa się umowę leasingu która spełnia przynajmniej jeden z siedmiu warunków określonych w art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości, to znaczy:

• umowa leasingu przenosi własność jej przedmiotu na korzystającego po zakończeniu okresu, na jaki została zawarta;
• umowa zawiera prawo do nabycia jej przedmiotu przez korzystającego po cenie niższej od jego wartości rynkowej, po zakończeniu okresu, na jaki została zawarta. Cena nabycia zawarta w umowie powinna być na tyle niska, żeby dawać wystarczającą pewność, że korzystający z tego prawa skorzysta;
• okres, na jaki umowa leasingu zostaje zawarta, odpowiada przeważającej części przewidywanego okresu ekonomicznej użyteczności przedmiotu leasingu, przy czym nie może być on krótszy niż 3/4 tego okresu;
• suma opłat leasingowych, pomniejszonych o dyskonto, ustalona na moment rozpoczęcia okresu leasingu i przypadająca do zapłaty w okresie obowiązywania umowy, przekracza 90% wartości rynkowej przedmiotu umowy na ten dzień. W sumie opłat uwzględnia się wartość końcową przedmiotu umowy, którą korzystający zobowiązuje się zapłacić za przeniesienie na niego własności tego przedmiotu. Nie zalicza się do sumy opłat warunkowych opłat leasingowych ani płatności na rzecz finansującego za świadczenia dodatkowe, podatków oraz składek na ubezpieczenie tego przedmiotu, jeżeli korzystający pokrywa je niezależnie od opłat za używanie;
• zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia z korzystającym kolejnej umowy o oddanie w odpłatne używanie tego samego przedmiotu lub przedłużenia umowy dotychczasowej, na warunkach korzystniejszych od przewidzianych w dotychczasowej umowie;
• przewiduje możliwość jej wypowiedzenia, z zastrzeżeniem, że wszelkie powstałe z tego tytułu koszty i straty poniesione przez finansującego pokrywa korzystający;
• przedmiot umowy został dostosowany do indywidualnych potrzeb korzystającego. Bez wprowadzania w nim istotnych zmian może być on używany wyłącznie przez korzystającego.

Leasing operacyjny natomiast jest, zgodnie z unormowaniami prawa bilansowego, umową inną niż umowa leasingu finansowego. Warunki klasyfikacji leasingu zostały również szczegółowo omówione w Krajowym Standardzie Rachunkowości 5, który w całości został poświęcony umowom leasingu.

W kolejnej części zostaną przedstawione uwarunkowania podatkowe umów leasingu dotyczących samochodów osobowych