Na podstawie § 3 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku VAT podmiotom zagranicznym zwrot podatku przysługuje podmiotom uprawnionym, gdy zgodnie z przepisami ustawy o VAT oraz aktami wykonawczymi do ustawy zwrot lub prawo do pomniejszenia podatku należnego przysługuje polskim podatnikom. Celem tej regulacji jest zapewnienie uprawnionym podmiotom zagranicznym takich samych warunków w zakresie prawa do odliczenia jak podatnikom prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce i podatnikom zarejestrowanym dla potrzeb podatku VAT w Polsce.

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obowiązujący do 30 listopada 2008 r. nie pozwalał na odliczenie podatku VAT od wydatków, które nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Regulacja ta była przedmiotem krytyki ze względu na brak tożsamości pomiędzy wydatkami niebędącymi kosztami uzyskania przychodów w podatku dochodowym a wydatkami niezwiązanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podkreślano, iż dla prawa do odliczenia istotne jest wykorzystanie danego towaru bądź usługi do wykonywania czynności opodatkowanych, a nie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym Ponadto przepis ten był niezgodny z prawem wspólnotowym.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. uchylono kontrowersyjny przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Jednak brak odwołania przy kwalifikacji danego wydatku w zakresie odliczenia podatku VAT do przepisów o podatku dochodowym nie oznacza, iż podatnik nie musi wykazać związku poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością. Obecnie nadal decydujące znaczenie będzie miało wykazanie związku z czynnościami opodatkowanym. Ocena tego związku decydować będzie bowiem o prawie odliczenia podatku naliczonego, a nie przepisy o podatku dochodowym.

Podstawa prawna: § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu do 30 listopada 2008 r.