– instrumenty finansowe wyceniane według zamortyzowanego kosztu,
– instrumenty finansowe wyceniane według metody wartości godziwej.
Powyższa klasyfikacja zależy od dwóch kryteriów:
– od przyjętego modelu biznesowego dla zarządzania aktywami finansowymi oraz
– od cech umownych strumieni pieniężnych składnika aktywów finansowych.
Jednostka zalicza dany instrument finansowy do wycenianych według skorygowanego kosztu jeżeli spełnia on następujące warunki:
– przyjęty model biznesowy zakłada utrzymanie składnika aktywów w celu gromadzenia przepływów pieniężnych wynikających z umowy oraz
– przepływy pieniężne wynikające z umowy dotyczącej danego instrumentu obejmują wyłącznie wypłaty kapitału i odsetek.
Instrumenty finansowe nie spełniające powyższych kryteriów wyceniane są według wartości godziwej.
Powyższe kryteria wskazują na fakt, iż wszystkie instrumenty kapitałowe wyceniane są w wartości godziwej.
Ogólna zasada w MSSF 9 stanowi, że zyski i straty z wyceny ujmujemy w rachunku zysków i strat.
Jednak od zasady tej istnieje wyjątek. Wyjątek ten dotyczy instrumentów kapitałowych nie przeznaczonych do obrotu. Zyski i straty z tych instrumentów jednostka może prezentować w pozostałych całkowitych dochodach, jeżeli w momencie początkowego ujęcia dokona takiego wyboru. Należy zaznaczyć, iż powyższy wybór jest nieodwołalny.
Istotną informacją jest również zakaz dokonywania zmiany klasyfikacji instrumentów finansowych za wyjątkiem szczególnych przypadków. Zgodnie z MSSF 9 przypadkiem takim jest jedynie zmiana modelu biznesowego jednostki.
