Od 2006 r. ustawodawca wprowadził możliwość uzyskania przez rolników (producentów rolnych) zwrotu części akcyzy zawartej w cenie paliwa (oleju napędowego) nabywanego dla celów rolniczych. Dokonano tego na mocy ustawy z dnia z 10 marca 2006 r. o zwrocie podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej (Dz. U. Nr 52, poz. 379) – u.z.p.a.
Jak wskazuje się w objaśnieniach do u.z.p.a., wdraża ona przepisy dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L 283 z dnia 31 października 2003 r., s. 51).
Z preambuły do niniejszej dyrektywy wynika, że możliwość stosowania zróżnicowanych krajowych stawek podatkowych względem tego samego produktu powinna być dopuszczalna w niektórych okolicznościach lub na określonych warunkach, pod warunkiem przestrzegania wspólnotowych minimalnych poziomów opodatkowania oraz zasad rynku wewnętrznego i konkurencji. Z kolei art. 6 stanowi, że Państwa Członkowskie mogą przyznawać zwolnienia lub obniżki w poziomach opodatkowania przewidzianych niniejszą dyrektywą albo:
1) bezpośrednio,
2) przez zróżnicowaną stawkę, lub
3) przez refundowanie całości lub części kwoty opodatkowania.
Polski ustawodawca wybrał właśnie ten ostatni sposób. Określonym podmiotom przyznano bowiem prawo do występowania o zwrot części zapłaconej akcyzy.
U.z.p.a. weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2006 r. Po raz pierwszy natomiast będzie miała zastosowanie we wrześniu 2006 r., gdyż wówczas uprawnione podmioty składać będą pierwsze wnioski w sprawie zwrotu podatku.

Producent rolny
1. Definicja producenta rolnego
Podmiotem uprawnionym do ubiegania się o zwrot akcyzy jest producent rolny. Ustawa o zwrocie definiuje to pojęcie dla swoich potrzeb. Z uwagi na to, że zwrot akcyzy przysługuje od określonych gruntów rolnych (będących we władaniu producenta rolnego), trzeba zauważyć, iż należałoby mówić o producencie rolnym od określonych gruntów. To bowiem właśnie względem określonych gruntów podmiot ma status producenta rolnego.
Zgodnie z przepisami art. 3 ust. 2-4 u.z.p.a. za producenta rolnego uważa się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, będącą posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969, z późn. zm.) – u.p.r.
W razie ewentualnych wątpliwości co do posiadania gruntów rolnych przez podmiot występujący z wnioskiem, to właśnie na nim ciąży ciężar dowodu w tej kwestii. Zob. także wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 października 2007 r., III SA/Wa 1240/07, LEX nr 377225.

2. Współposiadanie gospodarstwa rolnego
W przypadku gdy grunty gospodarstwa rolnego stanowią przedmiot współposiadania, zwrot podatku przysługuje temu współposiadaczowi, w stosunku do którego pozostali współposiadacze wyrazili pisemną zgodę. Pisemna zgoda nie dotyczy współmałżonków.
Producentem rolnym jest więc podmiot, który posiada grunty rolne. Istnieje jednak warunek, aby grunty te tworzyły gospodarstwo rolne w rozumieniu u.p.r. Oznacza to przede wszystkim, że łączna powierzchnia posiadanych gruntów powinna przekraczać 1 ha (fizyczny), bądź 1 ha przeliczeniowy. Podmiot, będący producentem rolnym w odniesieniu do określonych gruntów nie musi być jednak podatnikiem podatku rolnego w odniesieniu do tych gruntów.

3. Dzierżawa i użytkowanie gruntów
Częstą sytuacją jest to, że grunty znajdują się w dzierżawie, czy też użytkowaniu. Wówczas jest dwóch posiadaczy tych gruntów – posiadacz samoistny (z reguły właściciel) oraz posiadacz zależny (który włada gruntem na podstawie określonego stosunku prawnego, jaki łączy go z posiadaczem samoistnym gruntu – np. dzierżawca). Z uwagi na to, że zwrot akcyzy związany jest z prowadzeniem produkcji rolnej na danych gruntach (w toku której zużywane jest paliwo), u.z.p.a. przyjmuje, że do zwrotu uprawniony jest wówczas posiadacz zależny (jako, że to on zwykle prowadzi produkcję rolną). Producentem rolnym będzie więc zawsze posiadacz zależny. Przykładowo więc dzierżawca gruntu, a nie jego właściciel, będzie producentem rolnym w rozumieniu ustawy.

4. Pozostałe przesłanki uznania za podmiot uprawniony
Wskazywano już, że określony podmiot uznawany jest za producenta rolnego w odniesieniu do określonych gruntów. Z dalszych przepisów wynika jeszcze jeden warunek statusu „producenta rolnego” w odniesieniu do danych gruntów. Otóż producentem rolnym jest się w odniesieniu do:
1) gruntów gospodarstw rolnych, na których nie zaprzestano produkcji rolnej w rozumieniu przepisów o podatku rolnym (produkcja musi być tam prowadzona).
2) gruntów nie zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza w rozumieniu przepisów o podatku rolnym – jeśli więc na danym gruncie rolnym prowadzona jest działalność gospodarcza inna niż rolnicza, choćby była ona nawet związana z rolnictwem (np. sprzedaż materiałów dla rolnictwa, naprawa maszyn rolniczych etc.), to w odniesieniu do takiego gruntu podmiot nie jest producentem rolnym.
Podmiot musi być producentem rolnym (posiadaczem gruntów rolnych) na dzień 1 kwietnia danego roku podatkowego. Wydaje się, że jest to rozwiązanie nie do końca przemyślane, biorąc pod uwagę, że pierwsze wnioski o zwrot w danym roku składa się w okresie 1 marca 31 marca danego roku, obejmując nimi wcześniejsze 6 miesięcy. Oznacza to, że po złożeniu wniosku o zwrot podatku, producent rolny będzie musiał się do 1 kwietnia wstrzymać z rozporządzeniami swoim gruntem (w tym czasie nie powinien sprzedawać gruntu, oddawać gruntu w dzierżawę etc.), gdyż spowoduje to utratę statusu producenta rolnego w odniesieniu do tych gruntów.

Kwota zwrotu
Zgodnie z przepisami ustawy o zwrocie kwota zwrotu jest ustalana jako iloczyn ilości zakupionego oleju napędowego (w litrach) oraz stawki zwrotu podatku (ustalanej co roku w akcie wykonawczym). Jednocześnie jednak ustawodawca ustala limit zwrotu podatku. Niezależnie od ilości zakupionego oleju napędowego producent rolny nie będzie mógł dostać większego zwrotu niż przysługujący mu limit. Limit uzależniony jest od powierzchni użytków rolnych, względem których podmiot jest producentem rolnym.
Przepis art. 4 ust. 1 u.z.p.a. wskazuje, że kwotę zwrotu podatku ustala się jako iloczyn ilości oleju napędowego zakupionego przez producenta rolnego (wynikającej z faktur VAT) oraz stawki zwrotu podatku na 1 litr oleju napędowego obowiązującej w dniu złożenia wniosku o zwrot podatku, w ramach rocznego limitu.
Z przepisów art. 4 ust. 2 u.z.p.a. – dotyczącego ustalania limitu – wynika, że przez ilość oleju napędowego należy rozumieć „ilość w litrach” (dm3). Stawkę zwrotu podatku co roku ustala Rada Ministrów. Na 2006 r. obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2006 r. w sprawie stawki zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej na 1 litr oleju w 2006 r. (Dz. U. Nr 120, poz. 829), a w 2007 r. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2007 r. w sprawie stawki zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej na 1 litr oleju w 2007 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 34). Ustalono w nim stawkę zwrotu podatku akcyzowego w wysokości 0,55 zł na 1 litr oleju. Znacznie wyższa stawka zwrotu obowiązuje na 2008 r. Zgodnie bowiem z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 6 listopada 2007 r. w sprawie stawki zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej na 1 litr oleju w 2008 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 34) stawka zwrotu została ustalona się w wysokości 0,85 zł na 1 litr oleju. Taka sama stawka (0,85 zł na 1 litr oleju) obowiązuje dla 2009 r. – zob. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2008 r. w sprawie stawki zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej na 1 litr oleju w 2009 r. (Dz. U. Nr 1, poz. 5).
Jak już wspominano, kwota zwrotu ograniczona jest rocznym limitem. Producent rolny nigdy nie będzie mógł otrzymać zwrotu podatku ponad przysługujący mu limit. Jest on ustalany indywidualnie dla każdego producenta rolnego. Zgodnie z art. 4 ust. 2 u.z.p.a. limit ustala się jako kwotę stanowiącą iloczyn stawki zwrotu podatku na 1 litr oleju napędowego, liczby 86 oraz powierzchni użytków rolnych, będących w posiadaniu lub współposiadaniu producenta rolnego, określonej w ewidencji gruntów i budynków, według stanu na dzień 1 kwietnia danego roku.
Przy ustalaniu limitu bierze się zatem pod uwagę powierzchnię gruntów rolnych, względem których dany podmiot jest producentem rolnym. Przepisy nie określają tego jednoznacznie, jednakże przyjąć należy, że chodzi tutaj o powierzchnię w hektarach. Jednocześnie przyjąć trzeba, że brana będzie pod uwagę wyłącznie ilość hektarów fizycznych (a nie przeliczeniowych). Hektar przeliczeniowy nie jest bowiem miarą powierzchni a jedynie sztuczną jednostką stworzoną na potrzeby wymiaru produktu rolnego (powiązaną w wydajnością danej klasy ziemi, co ma prowadzić do wymiaru podatku rolnego w powiązaniu z dochodowością produkcji na danym gruncie). Limit ustala się w nawiązaniu do ilości oleju napędowego potrzebnego do „objechania” maszynami rolniczymi danej faktycznej powierzchni. Niezależnie zaś od klasy gruntu (liczby hektarów przeliczeniowych), jego faktyczna powierzchnia (do „objechania”) jest stała. Przepisy ustawy nie stanowią o zaokrąglaniu powierzchni. W związku z tym, licząc limit, trzeba wziąć pod uwagę wszystkie cyfry po przecinku w wielkości powierzchni, zapisane w ewidencji gruntów i budynków.
Limit oblicza się na podstawie stanu z dnia 1 kwietnia danego roku. Zwiększenie, bądź zmniejszenie stanu posiadanych gruntów pomiędzy dniem 1 kwietnia a złożeniem następnego wniosku w roku (we wrześniu) nie powoduje zmian w wysokości limitu. Zob. także wyrok WSA w Białymstoku z dnia 26 września 2008 r., sygn. I SA/Bk 304/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl, w którym sąd stwierdził, że „bez znaczenia są zmiany prawa własności tegoż gospodarstwa mające miejsce zarówno przed jak i po tej dacie [tj. 1 kwietnia danego roku – przyp. aut.]”.
Z kolei jednak zmiany w ilości posiadanych gruntów (względem których przysługuje status producenta rolnego) w okresie pomiędzy złożeniem pierwszego wniosku w roku (w marcu) a dniem 31 marca tego roku. mogą powodować zwiększenie, bądź zmniejszenie przysługującego limitu.
Limit zwrotu jest iloczynem trzech składników:
1) stawki zwrotu;
2) powierzchni użytków rolnych (w hektarach);
3) liczby 86.
Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca przyjął, iż na jeden hektar przysługuje zwrot od ceny 86 litrów oleju napędowego.

Wniosek w sprawie zwrotu
Zwrot jest dokonywany na wniosek uprawnionego podmiotu. Wynika to z przepisu art. 5 ust. 1 u.z.p.a., który stanowi, że wójt, burmistrz (prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce położenia gruntów będących w posiadaniu lub współposiadaniu producenta rolnego przyznaje, na wniosek tego producenta, w drodze decyzji, zwrot podatku. Dokonanie zwrotu możliwe jest zatem wyłącznie na wniosek. Organ nie może działać w tym przypadku z urzędu.
Ustawa o zwrocie określa wzór wniosku, wymagane załączniki oraz tryb i terminy jego składania. Zauważyć przede wszystkim należy, że ustawa o zwrocie przyjmuje zasadę, iż wnioski mogą być składane wyłącznie w ściśle określonym terminie. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 u.z.p.a. wniosek o zwrot podatku składa się w terminach od dnia 1 marca do dnia 31 marca i od dnia 1 września do dnia 30 września danego roku.
Wniosek należy złożyć do organu właściwego – czyli wójt, burmistrz (prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce położenia gruntów będących w posiadaniu lub współposiadaniu producenta rolnego. Jeśli podmiot ma grunty położone w różnych gminach, wówczas będzie musiał składać odrębne wnioski do każdego z organów w danej gminie.
W przypadku, gdy wniosek zostanie wniesiony do organu niewłaściwego, wówczas ten powinien przekazać je organowi właściwemu, wydając w tej kwestii postanowienie, na które służy zażalenie (wniosek taki wynika z art. 2 u.z.p.a. w związku art. 65 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm. – k.p.a.).
Wnioski powinny być składane w określonych terminach. Powstaje pytanie o ewentualną możliwość przywrócenia terminu do złożenia wniosku. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące przywracania terminów niewątpliwie mogłyby mieć zastosowanie, należy jednak rozstrzygnąć, czy powyższy termin ma charakter terminu przywracalnego. Przywróceniu podlegają wyłącznie terminy o charakterze procesowym, nie można natomiast przywrócić terminów o charakterze materialnym. Charakter wielu terminów wywołuje wątpliwości. Uznać jednak trzeba, iż termin do złożenia wniosku o zwrot akcyzy ma charakter materialnoprawny. Jego uchybienie powoduje utratę uprawnień do złożenia wniosku i ubiegania się o zwrot podatku. W związku z tym nie można go przywrócić. Tak również WSA w Gdańsku, który w wyroku z dnia 9 października 2007 r., I SA/Gd 381/07, LEX nr 303045, stwierdził: „Termin do złożenia wniosku o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej, czyli o przyznanie danej osobie uprawnień, musi być traktowany jako termin materialnoprawny”.
Elementy jakie powinien zawierać wniosek określono w art. 6 ust. 2 u.z.p.a. Zgodnie z powołanym przepisem wniosek o zwrot podatku zawiera:
1) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres producenta rolnego;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) producenta rolnego, jeżeli został nadany;
3) numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL) albo numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość producenta rolnego oraz nazwę organu, który wydał dokument, w przypadku gdy producent rolny jest osobą fizyczną;
4) oświadczenie o powierzchni użytków rolnych, o których mowa w art. 4 ust. 2 u.z.p.a., położonych na obszarze gminy, do której wójta, burmistrza (prezydenta miasta) jest składany wniosek o zwrot podatku;
5) pisemną zgodę pozostałych współposiadaczy, o której mowa w art. 3 ust. 4 u.z.p.a., jeżeli producent rolny jest współposiadaczem gruntów gospodarstwa rolnego;
6) numer rachunku bankowego, w przypadku gdy zwrot podatku nastąpi w formie przelewu.
W praktyce jednak powyższe warunki nie mają większego znaczenia, gdyż ustawodawca przewiduje składanie wniosków na urzędowych formularzach (wedle powszechnie obowiązującego wzoru wniosku). Wzór wniosku określa rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 maja 2006 r. w sprawie wzoru wniosku o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej (Dz. U. Nr 103, poz. 706). Ani wniosek, ani załączniki do niego nie podlegają opłacie skarbowej (art. 6 ust. 5 u.z.p.a.).
Wniosek składany jest z załącznikami. Wydaje się, że to właśnie one będą miały bardziej istotne znaczenie od samego wniosku. Do wniosku należy przede wszystkim dołączyć faktury VAT albo potwierdzone przez upoważnionego przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta) pracownika urzędu gminy lub miasta za zgodność z oryginałem ich kopie, stanowiące dowód zakupu oleju napędowego w okresie 6 miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku.
Kopie faktur powinny być potwierdzone za zgodność z oryginałem już w momencie składania wniosku. Nie może tego uczynić (potwierdzić za zgodność) sam organ podczas rozpatrywania wniosku. Za potwierdzenie za zgodność, dokonywane w odrębnym postępowaniu, organ samorządowy pobiera opłatę skarbową w wysokości 5 zł za każdą rozpoczętą stronę (zob. pozycja 4 części II tabeli określającej stawki opłaty skarbowej – załącznik do ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635). W praktyce powstał spór w przedmiocie zasadności pobierania przez organa gminy opłaty skarbowej od dokonywanych potwierdzeń. Mimo aktualnego stanowiska Ministerstwa Finansów, że opłata się nie należy (pismo z dnia 12 września 2006 r., AE-VI-03-156/KK/06/1316), autor podtrzymuje opinię, że gminy powinny pobierać opłatę skarbową od dokonywanych potwierdzeń.
Faktury mają stanowić dowód zakupu oleju napędowego w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Z powyższego wynika także, że we wnioskach składanych we wrześniu można się ubiegać o zwrot akcyzy za okres marzec-sierpień (włącznie), zaś we wnioskach składanych w marcu można się ubiegać o zwrot akcyzy za okres wrzesień – marzec (włącznie). Potwierdza to także przepis art. 5 ust. 2 u.z.p.a., który stanowi, że zwrot podatku przyznaje się za okres 6 miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku o zwrot podatku.
Szczególna regulacja obowiązuje tylko w odniesieniu do 2006 r. Z przepisu art. 10 ust. 1 u.z.p.a. wynika bowiem, że wnioskiem składanym we wrześniu 2006 r. można występować o zwrot podatku od oleju napędowego zakupionego od dnia 1 stycznia 2006 r.
Jeśli producent rolny podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, wówczas do wniosku o zwrot podatku powinien dołączyć także odpis z tego rejestru.

Postępowanie w sprawie zwrotu
Po wniesieniu przez uprawniony podmiot wniosku o zwrot podatku powinno zostać przeprowadzone postępowanie (administracyjne) w tej sprawie, które zakończy decyzja w przedmiocie zwrotu podatku (ewentualnie zapadnie inne rozstrzygnięcie). Postępowanie powyższe ma charakter ogólnoadministracyjny. Prowadzone powinno być na podstawie przepisów k.p.a. (art. 2 u.z.p.a.).
Z przepisu art. 5 ust. 1 u.z.p.a. wynika, że postępowanie powinno się zakończyć wydawaną przez właściwy organ (wójta, burmistrza, prezydenta miasta właściwego ze względu na miejsce położenie gruntów rolnych) decyzją przyznającą zwrot podatku. Należy jednak uznać, że jest to decyzja „w przedmiocie” zwrotu. Możliwe jest bowiem również podjęcie innych decyzji niż tylko przyznających zwrot. Właściwy organ może decyzją odmówić zwrotu podatku akcyzowego. Będzie to następować, jeśli w toku postępowania zostanie stwierdzony brak przesłanek po stronie wnioskodawcy do otrzymania zwrotu podatku (np. gdy na danych gruntach nie jest prowadzona produkcja rolna).
Możliwe jest także umorzenie postępowania postanowieniem. Powinno to mieć miejsce, jeśli postępowanie z jakichkolwiek przyczyn stanie się bezprzedmiotowe (art. 2 u.z.p.a. w związku z art. 105 u.z.p.a.).
W toku postępowania, na fakturach VAT załączonych do wniosku, upoważniony przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta) pracownik urzędu gminy lub miasta umieszcza adnotację o treści: „przyjęto w dniu… do zwrotu części podatku akcyzowego”. Wydaje się, że adnotację można umieścić również na potwierdzonych kopiach faktur (dołączanych do wniosku).
Umieszczenie takiej adnotacji nie jest przeszkodą do tego, aby wnioskodawca – na podstawie tych faktur – domagał się zwrotu części akcyzy w innej gminie, w której również posiada grunty rolne. Istotne jest tylko i wyłącznie to, aby nie została przekroczona kwota przysługującego mu limitu. Zob. również wyrok WSA w Opolu z dnia 10 października 2008 r., I SA/Op 243/08, http://orzeczenia.nsa.gov.pl.
Przepis art. 5 ust. 4 u.z.p.a. wskazuje, że decyzję wydaje się w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o zwrot podatku. Nie ma możliwości przedłużenia tego terminu, gdyż ustawa samodzielnie określa jedyny termin załatwienia sprawy. Nie ma więc zastosowania – określona w k.p.a. – możliwość przedłużenia terminu rozpatrywania sprawy (do 2 miesięcy) ze względu na jej szczególnie skomplikowany charakter.
Wydawana w sprawie zwrotu akcyzy decyzja powinna spełniać ogólne warunki przewidziane dla tego aktu stosowania prawa (zob. art. 107 k.p.a.). Przepisy ustawy o zwrocie przewidują natomiast, że w decyzji powinno znaleźć się dodatkowo oznaczenie: limitu ustalonego w sposób określony w ustawie, kwotę zwrotu podatku oraz część limitu pozostałą do wykorzystania. Są to części decyzji odrębne od jej uzasadnienia. Nie wystarczy zatem zamieszczenie tych danych w uzasadnieniu. Decyzje wydawane na 2006 r. będą natomiast zawierać tylko limit zwrotu ustalony w sposób określony w ustawie oraz kwotę zwrotu podatku. Decyzje te nie będą zawierać pozostającej do wykorzystania części limitu, gdyż w 2006 r. wydawana będzie tylko jedna decyzja w przedmiocie zwrotu akcyzy, a nie – jak to będzie w następnych latach – dwie decyzje.
Przepisy ustawy o zwrocie wskazują, że postępowanie w sprawie zwrotu podatku i jego wypłata jest zadaniem z zakresu administracji rządowej. Na realizację tego zadania, gmina otrzymuje dotację celową z budżetu państwa. Przy ustalaniu wysokości dotacji celowej na realizację tego zadania, uwzględnia się koszty ustalania i wypłacania zwrotu podatku producentom rolnym, ponoszone przez gminę, w wysokości 2% łącznej kwoty dotacji wypłaconych w danej gminie. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek ministra właściwego do spraw rozwoju wsi, przekazuje gminom, za pośrednictwem wojewodów, dotację, o której mowa. Tryb przekazywania gminom dotacji celowej oraz sposób jej rozliczania, a także zakres i tryb składania sprawozdań w tym zakresie powinien zostać ustalony w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy (zob. delegację zawartą w art. 8 ust. 6 u.z.p.a.). W wykonaniu tej delegacji zostało wydane rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 sierpnia 2006 r. w sprawie przekazywania gminom dotacji celowej na postępowanie w sprawie zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej i jego wypłatę (Dz. U. Nr 160, poz. 1132).
Do spraw nieuregulowanych w ustawie o zwrocie, związanych z rozliczeniem środków na zwrot podatku, stosuje się przepisy o finansach publicznych dotyczące dotacji celowych.

Wypłata kwoty zwrotu
Wypłata zwrotu podatku przyznanego na podstawie decyzji w tym przedmiocie następuje w terminach:
1) od dnia 1 maja do dnia 31 maja – jeżeli wnioski o zwrot podatku zostały złożone w terminie od dnia 1 marca do dnia 31 marca;
2) od dnia 1 listopada do dnia 30 listopada – jeżeli wnioski o zwrot podatku zostały złożone w terminie od dnia 1 września do dnia 30 września.
Formę zwrotu (odbiór w kasie gminy, bądź też przekazanie na rachunek bankowy) określa sam wnioskodawca w składanym wniosku. Przyjąć należy, że jeśli nie określono na wniosku formy zwrotu, zaś nie wezwano do uzupełnienia braków w tym zakresie, to zwrot powinien być wypłacony w kasie urzędu. Nie jest dopuszczalne dokonanie zwrotu w formie przekazu pocztowego.
Mogą się zdarzyć sytuacje, w których zastosowanie znajdzie jeden z trybów nadzwyczajnych postępowania. W takiej sytuacji, wypłata zwrotu podatku następuje w terminie 14 dni od dnia, gdy decyzja przyznająca zwrot podatku wydana odpowiednio w wyniku zmiany, uchylenia albo stwierdzenia nieważności decyzji, stała się ostateczna.
Możliwe są sytuacje, w których producent rolny otrzyma niezależnie kwotę zwrotu, bądź też zostanie ona wypłacona w zawyżonej wysokości. Taka kwota otrzymana nienależnie, bądź nadmierna, jest traktowana jak zaległość podatkowe. Podlega odsetkom za zwłokę (w wysokości jak dla zaległości podatkowych). Uznać trzeba, że termin naliczania odsetek liczy się od dnia otrzymania zwrotu. Producent rolny jest oczywiście obowiązany do zwrotu tej kwoty. Do kwoty tej stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), zaś uprawnienia organów podatkowych przysługują wówczas właściwemu wójtowi, burmistrzowi (prezydentowi miasta).
Kwoty z tytułu nienależnie pobranego lub w nadmiernej wysokości zwrotu podatku stanowią dochód budżetu państwa. Do egzekucji tych należności stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.).

Podstawa prawna:
Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L 283 z dnia 31 października 2003 r., s. 51).